ENTREVISTA A EMILIO JOSÉ MÚSICO OURENSIANO

"Ourense e rural son a mesma cousa, non?"

A segunda entrevista a Emilio José neste blog. Non, non é  por falta de ideas ou persoas para entrevistar, é que logo de moooooiiiitooooo tempo, o ourensao por fin dá a coñecer un novo traballo (e que traballo señora) musical. Tres horas de cancións onde non queda tema por tratar, onde o Emilio José máis poético chega da man do Emilio José máis cáustico. Rura, Ourense, políticos (sobre todo alcaldes), celebritis como empresas e realismo post-comunista, cítanse neste seu novo traballo Agricultura Livre. Segundo críticos musicais: a mellor obra do folc indixenista ourensao. (Os puntos que aparecen no texto son de vista)

• Primeira pregunta: A ti gústache aquela canción de "La Gota Fría"? 
• A de Carlos Vives? Era Carlos Vives, non? Non sei se me gusta ou non, porque non a teño presente.
• 
  
  Si carlos vives, pregúntcho porque non sei se despois de tanto tempo, tes a sensación de que Agricultura Livre é como unha enchente no panorama musical en Galicia.
  HAHAHA. Pois, sobre todo e o máis importante, non son eu quen para dicir iso; e de todos xeitos, tampouco controlo moito o panorama musical en Galicia; aínda que seguro que é sensacional, e non o controlo porque non estou ao día, non porque non me guste; e, ademais, tampouco son galego, así que...
  
• Ok, o de que non es galego quedoume máis que claro polo menos en dous dos temas. Falando diso mesmo...
• hehe
  
• 
  
  Baltar Fillo sería un Kim-jon Um en Ourense?
  
• Baltar fillo; e non sabes como me gusta que uses ese termo, porque é o que é: o fillo de Baltar, no sentido de que se non fose fillo de Baltar non sería ninguén; seguramente é un excelente ser humano, alegre e divertido, pero como cargo público é alguén que non existe. Un "presidente" que dis cousas tipo "estamos a 253 días das eleccións, cumplimos o 85,4% do programa e xa presentamos a 73 dos candidatos" non existe. E logo, aínda por riba, está o feito de que o pai, sendo outro pobre diablo coma el, polo menos era ou é, divertido, tocaba o trombón, dábase bicos na boca con alcaldes, cousas así.
  
• 
  
  Ben, hai algo sorprendente que é titular dous temas con nomes de modelos ou celebritis: Bruna Linzmeyer e Kim Kardashian. Cada unha transmite algo diferente para ti, por que? Unha é máis o teu estilo e a outra máis superficial?
  
• Os títulos, ás veces, non están exactamente conectados co sentido das cancions; aínda que tampouco sei eu moi ben a que me refiro con "conectados". Un día vin que algo sobre Kim Kardashian estaba entre as noticias máis lidas en laregion.es, e foi como ¿quen é Kim Kardashian e por que sae na Región de Orense? No caso de Bruna Linzmeyer, hai anos lin unha entrevista dela e pareceume un bo título para unha canción, pero a canción tampouco é sobre ela en particular.
  
• 
  Entón os títulos dos teus temas son unha chamada de atención para atraer ao público? son cantos de serea?
• Haha, pero non é que unha sexa do meu estilo e a outra non: Kim Kardashian; supoño que é á que te refires como "superficial"; seguramente sexa moi interesante como ser humano. Pero eu falo dela como "empresa", como "multinacional da propaganda". E, de todos xeitos, non teño nada claro o concepto de "superficial"!
  
• Ben, en realidade o feito de sacar un disco, en si mesmo é unha "chamada de atención para atraer ao público". Se non quixeses atraer a ningún público, non o publicarías! Logo outra cousa é que pretendas que poidas atraer a máis ou a menos oíntes en función do que fagas: eu nin estou nesa posición; a posición de "mover mercado", digamos; nin me guío por outra cousa que non sexa, principalmente, que o disco, en xeral, me guste.
• 
  No verso "o mundo non comezou nunha caixa de aforros" no tema das montañas e o sol querías dicir algo sobre a explotación bancaria ou era animar aos defraudados nas preferentes?
  O que eu diga non vai animar ou defraudar a ninguén: non teño ese poder. Ademais, sobre os bancos hai escritas cousas moito mellores que o que poida dicir eu, e igual sobre as preferentes: nesa liña só me refiro á visión que prevalece hoxe en día sobre que o sistema bancario; sexa público ou privado, ou como sexa; é fundamental para as nosas vidas.
• 
  Entón a elección dos ritmos que van coas diferentes letras podemos tomalo como unha elección persoal sen querer buscarlle máis explicación. só que a ti che gusta así.
  
• Si, claro: non hai ningunha mensaxe masónica nin nada, só intento que as cancións sexan o máis simples posible: logo, elas acaban saíndo como queren, pero a idea é esa.
  
• 
  
  Un título que me chama a atención é Nova Esquerda Caducifolia; custa moito escoller os nomes dos temas? Pregúntocho porque ás veces teño a sensación de que escribes letras moi longas e logo as divides para poñerlles nomes diferentes non sei se me expliquei ben.
  
• Con letras moi longas refíreste ás letras en si, non, ou aos títulos?
  
• 
  
  Si si, ás letras
• Ahh, ok. Máis ben o proceso soe ser ao revés: unha canción, cando se ve con ganas;a canción, quero dicir; vaise facendo máis longa, pero non é que divida letras; ou cancións; en cachos máis pequenos.
• 
  
  Ahá. Entón os temas que tés en Agricultura Livre de 19 segundos por exemplo, son iso, temas en si mesmos que só tiñan ese tempo de vida, nada máis. Non é un xogo coa audiencia
  
• Aínda que tampouco teño claro a noción de "lonxitude" na música, porque hai cousas moi "breves" que se fan insufribles, e cousas moi "longas" que se fan breves: por suposto, se falamos desde un punto de vista cronométrico, pois entendo o que dis. Ou polo menos nese momento tiñan eses 19 segundos. De todos xeitos, eu non fago "temas", eh, fago; ou iso intento; cancións.
• 
  
  Ao meu ver hai tres eixos neste disco: política, rural e Ourense. Estou equivocado ou debera engadir algo máis ou quitar algo?
  
• Ah, non sei: eso é cousa túa!
  
•  
  Hahahahahha
  
• Pero "Ourense" e "rural" son como a mesma cousa, non?
• 
  
  É posible, non digo que non, pero digo o de rural porque se sinte unha mágoa case persoal en ti cando falas do rural que desaparece.
  
• Máis que mágoa persoal, porque tampouco é que eu reivindique a vida no rural de fai 10, 100 ou 1.000 anos, é unha nota a pé de páxina no libro satánico da Xunta de Galicia: "o rural morre, vós sabedes que non podedes facer nada, así que admitide que non podedes facer nada".
  
• Entón Agricultura Livre, o disco, podería ser unha metáfora de que si podemos facer algo co rural, a pesar do libro satánico da Xunta?
  
• Non, eso é imposible: non se pode facer nada, non só con rural, senón en xeral con todo, se non se destrúe o libro satánico da Xunta de Galicia. E ese libro é indestructible.
  
  
• Home se é da Xunta, malo será que cunha revolta irmandiña non se poda destruir...
  
• Xa ves como acabou a "revolta" irmandiña...
• 
  
  Nin sequera coas novas tecnoloxías cres que se podería facer algo?
• Ha! Dime ti como...
•  
• Seguindo co disco, a portada non podemos esquecela, como naceu a idea e cando se materializou?
• Pois un día que fun buscar castañas vin ese sitio que, como en tantos lugares, antes era un camiño e hoxe parece unha selva, e pensei que igual podía quedar ben así.
• 
  
  Ok. Durante un tempo viviches en Quins, foi aí onde apareceu o xermolo de Agricultura Livre?
• En realidade graveino todo en Quins, vivindo alí, menos uns meses nos que  viñen a Vigo.
  
• 
  
  Fas alusión a nomes destacados dentro da política galega, pensas que lle farán caso ao disco ou simplemente mirarán para outro lado?
  
• Pois o caso é que, escóiteno ou non, dá igual o que eu diga; non só porque sexa un insignificante aprendiz de músico: mesmo a maior estrela pop do mundo ten unha influencia cercana ao 0 sobre a vida material neste planeta; non vai pasar nada: para empezar, seino porque no anterior disco tamén falaba de políticos e como é de esperar, non pasa nada.
  
  
• Ben, xa para rematar, di o que queiras, o primeiro que che pase pola cabeza...
  
• Calquera cousa que se me pase pola cabeza, e máis se é mínimamente "racional", vai ser algo que me programaron previamente, ou sexa que, aínda que aparentemente fose diferente, en realidade é o mesmo que se che pode estar pasando a ti, ou a calquera, pola túa cabeza.

ENTREVISTA A LOIS CARLÍN (BAIXISTA BAIXO DE ATAQUE ESCAMPE)

"Dáme detalles"

O tipo que toca o baixo en Ataque Escampe por fin neste blog. Non foi sen tempo, non foi sen présa, non foi sen ameazas, non foi de día, foi pola noite nun local nocturno mentres escoitabamos lounge, segundo o entrevistado.

Lois, porque tardaches tanto en aceptar esta entrevista?

-Eeeeeeeehhhhhhhhhhhhhhh................mmmmmmmmmmmmmmmmmm

Ti mira que a batería acaba en breve.

Pois tardei en aceptar porque odio as entrevistas.

Por iso te mamas antes de entrevistarte?

Non me estou mamando, estou tomando auga mineral.

Iso é auga mineral? (o reporteiro xura que fedía o líquido verde que tiña na copa o entrevistado)

É auga mineral.

Tamén te mamas antes de liarte cunha chavala?

Non me lío con chavalas tampouco, a miña vida é aborrecida. Paso as noites e os días só, lendo libros sobre patroloxía (?????)

Os manises son meus.

Os manises son teus. Pois iso, lendo libros sobre patroloxía, facendo sudokus e acrósticos e traballando basicamente no colexio.

As malas linguas din todo o contrario, mesmo que andas a rexeitar amantes.

Rexeitar amantes. (dálle o riso) Non me consta, non me consta. 

As fontes que consultei son moi fiables, e non son o teu grupo. 
A pesar de todo canto che digan eu son baixista dun grupo e os baixistas nunca ligan.

Ostia, pois mira ti o dos Who.
El tiña máis técnica de guitarrista que baixista, tiña máis protagonismo ca min no seu grupo.  Eu son unha caste de sombra que se move entre o guitarra e o baterísta. Así que eu realmente non existo.

Es baixista e tamén es baixo.
Son bastante baixo, pero Samuel é máis baixo ca min.

Jaco Pastorius ligaba moito e con tías moi exóticas.
Non o facía por ser baixista, facíao por meterse en covas de mala morte...

...como o sitio onde o mataron.
Como o sitio onde o mataron, que sería agora como a Casa do Patín, porque a esas horas a xente non sabe que es baixista nin que es persoa.

No último concerto que vos vín tamén era o último de A.C. como cantante, foi o último concerto dese señor ou unha manobra márketing?
Non, o caso é que levaba desde xaneiro sen cantar connosco. Deixamos que cantase na Capitol para darlle unha merecida despedida.

Conta a verdade, cantos de vós tiñades ganas de meterlle unhas ostias?
Ningún penso eu, ao mellor era ao revés, el quería darnos de ostias a algún de nós.

Por que?
Puffff, en fin, é de coña, hai bo rollo.

En definitiva, si queriades meterlle de ostias.
Non home, había boa sintonía.

Polo teu careto deduzo que si queriades meterlle.
Ten en conta que no grupo hai un ambiente moi bo. Un exemplo, un dos membros do grupo decidiu unha vez que para que eu tocase ben a batería, porque non son baterista, foi tirándome unha cadeira á cabeza. Fíxoo polo meu ben.

 Quen é o voso camello?
Non sei, eu non me drogo.

Quen se droga no grupo?
Ningén. E se hai alguén non me consta, en serio. Pero se viches unha das listaxes das novas drogas, o café, o azúcar procesado...

Non me toques o carallo, quen é o camello?
Non sei.

A continuación  gustaríame saber cando sacaredes novo disco.
Prepararemos material o mes que vén, aínda non temos datas de estudo pero o mes que vén temos que comezar a crear.

Falando de toleadas, admitiriades a Marco Gelpi outra vez?
Eu admitiríao de cabeza. É unha persoa que aportaba bastante espontaneidade e era compoñente imprevisible.

Levamos máis de cinco minutos de entrevista, con outros membros de Ataque Escampe non tardei tanto en sacarlles "chicha", así que dime a verdade, traizoaches algunha vez a algún dos teus compañeiros de grupo?
 En que sentido?

Xa sabes.
Non sei.

Si que sabes.
Ah, non, nunca.

Xúramo.
Eeeeehhh.... non, estou seguro.

Entón a) ou a xente me odiará a min ou b) a xente odiarate a ti, a) a min por preguntarche isto ou b) a ti por contar unha mentira.
Estou intrigado e quixera máis detalles.

Dime ti.
Dame detalles.

Non podo.
(o entrevistado ponse nervoso) Ningunha das cousas que me pasan pola cabeza podería ser unha traizón.

Logo de sete minutos de entrevista, cal é a túa opinión da música de fondo.
Música lounge, música de ascensor, gústame a música de ascensor.

Que farías para ascender na vida? Por exemplo deixar Ataque Escampe e irte para un grupo co que ganes cartos.
E que con Ataque Escampe estou ganando unha cantidade inxente de cartos, pero non o parece porque somos austeros.

Paréceme a resposta máis infantil que me deches en toda a entrevista.
O único grupo que che poden dar cartos son as orquestas.

Falando de marrón, a peor experiencia tocando en Ataque Escampe.
Durante o tempo que tocaba o teclado sempre esquecía os cables. Era incómodo explciar aos demais que esquecera o material.

Estanme entrando ganas de poñer unha cámara oculta detrás túa porque teño a sensación de estáresme mentindo.
Intentar escaquearse deixando o material na casa para non ir ao concerto, non é moita trola.

Ti metícheste a baixista para facéreste o interesante.
Tocando o baixo? Non ten sentido o que dis.

Entón para o ridículo.
Non, os baixistas teñen o estigma de consideralos guitarristas frustrados. Eu toco o piano e o sintetizador modular.

Para acabar, que non me gusta transcribir, di o que queiras. 
Que che pareceu Operación Ganímedes?

A entrevista fágoa eu, chao.

ENTREVISTA A ADRIANSITO ESTÉVEZ (ESTEVO, HE´S YOUR MAN)

 "Lesionei un irlandés de 95 quilos"

O entrevistado desta entrada ten uns gustos especiais para o que é un estudante de filoloxía, por que? Porque lle gustan as tabernas con sabor popular, porque lle gusta a sidra, os pinchos, o viño e o kalimotxo, porque practica fútbol gaélico (aínda que non o fala) e porque desvelamos dúas cousas; éche neofalante e non lle gusta a cervexa.

Así pois, nunha tasca popular, das de bufandas futboleiras, viño da casa en botellas de wiskhy reutilizadas, menús do día, pinchos de chourizo caseiro fritido e pan da casa, amén de representates da lei, falamos co noso convidado de hoxe, tradutor da novela de John Fante "A irmandade da uva" (a ler malditos!).

Oe, é certo que es neogalegofalante?
Si, é certo, é certo.

E logo, que pasou?
Pois que me educaron en castelán.

Quen te educou en castelán?
A miña nai, o meu pai, as miñas avoas e os meus avós.

Pero por que?
Porque a eles os educaran en castelán.

Pero ti non es de Vilaboa?
Non, son de Pontevedra, de toda a vida.

Por que te chaman Estevo cando realmente te chamas Adrián?
Porque eramos moitos Adriáns na aula e creaba confusión, apelidándome Estévez pois pasei a Estevo, non había que darlle moitas voltas.

Pedazo de pincho de chourizo que nos poñen. Ghrasisas señora!
Señor pincho para tomar cunha boa sidra.

Agora o que quero é que me contes por que te metiches a escribir na Wikipedia sobre por exemplo, toponimia, por que a toponimía? Gústache cavar na terra?
O mundo da toponimia é fascinante, porque está cheo de nomes que veñen dende hai tempo e van quedar aí. A que se debe? A min interésame.

Estás de acordo coa frase dunha persoa, que non vou nomear, cando dixo o de "Elías Torres máis altas caeron"?
Esa frase dicíma miña nai cando xogabamos á "escoba".

Como se xoga á escoba?
Non o sabes? Pois cunha baralla española repartes tres cartas a cada xogador  en cada quenda, hai que sumar 15 puntos ata sumar o maior número de puntos. Entón cando eu ía gañando ela dicíame "torres máis altas caeron", en castelán claro, porque eu fun criado en castelán.

Por que os de Pontevedra non tedes acento cando falades en castelán?
Aí non che sei, estudo filoloxía pero ese tema non o toquei.

Que é iso de quereres separar as vogais do galego da súa orixe nas vogais gregas?
Non quero separalas, quero estudalas todas. Ti tamén deberías facelo, a Wiki é moi interesante.

Quería facer un artigo pero adiantáronseme, que podo facelo?
Aumentalo ou editalo.

Xa, pero non pagan.
Non, pero aprendes.

Á parte de todo iso, por que viaxas tanto?
É o único vicio que teño, á parte da sidra e os libros.

E as mulleres?
Tamén.

Xa vives na casa que estabas arranxando?
Si, xa vivo nela.

Pagas moito de contribución?
Boa pregunta, pagueina en novembro, pero todo xunto coa auga e o lixo. Non foi moito.

Tes horta?
Estamos con ela.

Que sementaches?
En xaneiro botei patacas e agora haberá que pensar en cousas de primavera, pementos, tomates...

Pensaches en millo?
Non, non teño tanto espazo. Pero anoto a idea.

Tes algún animaliño alí convivindo?
Hai un gato ás veces deitado no felpudo. E estouche preocupado porque esta semana chegou con feridas de guerra.

É macho?
É.

Fixeches algunha outra obra?
Dis obra de construír, non artística.

Si.
Pois non.

Como saíu o da tradución da uva esa?
"A irmandade da uva", era un libro que me fascinou, comecei a traducilo e cando saíu o proxecto editorial pois enviéillelo. Gustoulles e alá foi.

Pensas que foi un grande  paso na túa vida?
A nivel persoal si. É un libro que me gustou moito e fíxome moita ilusión velo en galego.

Cal é a persoa máis interesante que tes coñecido nos últimos cinco anos?
Non sei, non hai unha persoa así.

Se non tes problemas en sociabilizar, por que xogas ao fútbol gaélico?
Porque me gusta facer deporte, e ao ser un deporte minoritario podo estar na categoría máis alta. No fútbol de balon pé sempre estaba nas categorías máis baixas.

A ver, vas ir xogar a fútbol gaélico en Barcelona, pero hai diso alí?
Hai, hai, son todos irlandeses de erasmus.

E daranvos unha malleira.
Non, non. Hai pouco xogamos con eles na Estrada e lesoinei a un irlandés de 95 quilos.

Ía mamado. 
Non, aínda era cedo, eran as dez da mañá.

Facedes terceiro tempo?
Si, eu a sidras ou a viños.

Cal foi o peor resultado que tivestes?
O día da nosa estrea, perdemos contra o Estrela Vermella de Compostela na nosa estrea, 58 a 8.

Por último, dime algo. 
 Sería unha honra poder contar un chiste coma Cristina, pero non vai ser posible, graciñas.

ENTREVISTA A MONTSE DOPICO, XORNALISTA (CULTURAL)

"Non teño nada publicado nin o teño nun caixón"

O teu pai non será de Ferrol, non?
Pois non, pero é certo que o apelido é desa zona. Se miras no mapa que non sei se é da Xunta, está concentrado en Ferrol e no norte de Lugo. O meu pai é de San Miguel de Reinante.

Es licenciada en Xornalismo, Ciencias Políticas, Historia, Antropoloxía e Socioloxía. Aínda cres naquilo que dicían as vellas de: "Estudia neniña estudia"?
Non, hehehehehe. Se hai que estudar para ter un traballo como era o que che contaban daquela, pois non. Ti vai por letras se queres, pero se es a mellor da aula, vas ter traballo seguro. Mentira!! Non me arrepinto de ter estudado, a ver, non me arrepinto de nada, porque iso do arrepentimento é unha cousa moi cristiana e eu de cristiana non teño nada. Pero non me arrepinto das carreiras que estudei porque aprendín cousas e estudei porque me gustaba. Pero o discurso de estudar para ter un taballo de maior, nada de nada.

Pois se non es cristiana, esta semana non che é nada favorable.
A min non me afecta moito o que haxa na rúa. Eu fago o que fago sempre.

Sendo da Pontenova nunca conduciches unha das carrocetas que se fabricaban alí?
Meu avó fabricaba carrocetas. Era un dos donos da primeira fábrica de carrocetas que houbo na Pontenova. Despois o meu avó tiña un taller mecánico e sempre se adicou aos camións e ás carrocetas. Pero eu non conduzo nada, teño carné pero non conduzo nada.

Tes pensado facer oposicións?
Si. Eu sempre dixen que non sería funcionaria, que me adicaría ao xornalismo e todo sería moi bonito. Pero agora que levo máis de tres anos no paro, penso que presentarme a concursos públicos e preparar oposicións, vai ser a única opción de ter opcións laborais en condicións dignas. Ter varias carreiras pódeche dar puntos e logo tamén polo hábito que teño de estudar.

No teu magazine montsedopico.com, dis que o xornalismo está cambiando e temos que adaptarnos como podemos. Quen son os inadaptados?
 Os inadaptados son os que pensan que se poden manter as estruturas quese mantiveron ata o de agora. Pola miña experiencia vin que eran empresas relativamente grandes, cun monte de cargos intermedios con grandes salarios e moitas veces sen facer nada, iso non se debería facer. Quero dicir, polo que estamos vendo, o futuro non pasa por esas estruturas senón por estruturas máis pequenas sen seren xerárquicas e máis horizontais e máis viradas a Internet, a iso me refiro.

Entón para adaptarse chega cunha conexión a Internet?
Non, non chega con iso. Tampouco podes pensar na Internet coma unha panacea, non se pode ser coma antes.

Entón seriamos como o protra de Nightcrawler, un tipo que é ladrón de cobre, pero un día descubre o xornalismo freelance, adicándose a gravar crimes e sucesos con moito sangue, un deles o accidente, probocado por el, do seu competidor inmediato. Cres que é o futuro que nos queda, matarnos entre nós?
Hahahahaha, non creo. Eu penso que o xornalismo sempre foi un oficio moi competitivo, non creo que agora o sexa máis. Pero o mesmo que che dicía antes das estruturas pequenas, tamén pasa pola unión da base. Somos os xornalistas os que debemos levantar esas bases e non esperar que o fagan outros.

Teslle medo aos políticos?
Eles pasan de min e eu paso deles. Levo moito tempo facendo xornalismo cultural e teño entrevistado ao moi poucos políticos. Moitas veces porque non se deixaban, tamén é certo. Pero tampouco é o que me interesaba. Sobre cultura teñen ben pouco que dicir, non todos, pero en xeral si.

Non merece a pena preguntarlles?
Seguramente non teñan moito interese en saír no magazine, ao mellor a nivel local si.

Preséntaste como xornalista freelance, é a nova maneira de...
...que unha persoa está no paro. Si. A ver, quero pensar que hai freelances que poden gañar a vida como tal.

A ver, agora dime a verdade, moitas das persoas que entrevistas non existen.
Si, existen todas. Eu non tería capacidade de fantasear e crear unha entrevista ficticea. Gustaríame ter moita máis imaxinación. O que teño é unha vocación frustrada de ensaísta que sairá algún día.

Hai pouco estivo en Compostela o director finés Aki Kaurismäki. Foi unha oportuniade perdida ou tiveches medo del?
Non sabía que ía vir. Creo que os de Numax tampouco sabían que ía vir, creo que o convidaron, non contestou e apareceu de sorpresa. Eu ese día non fun, esperei a que abrisen ao público. De todas maneiras, vouno entrevistar, se me deixa.

Tes publicado poemarios ou narrativa?
Pois non, non teño feito publicado nin é que o teña gardado nun caixón.

Sabes que podes estar perdendo subvencións?
En fin, podería telas facendo outra cousa, pero escribindo, non sei.

De todos e todas as autoras que coñeces cal sería o ou a protagonista dunha traxedia?
Pregunta difícil. Dunha traxedia decimonónica, podería ser Caneiro.

Dunha comedia?
Elías Portela, que o entrevistei hai pouco.

E dunha spin-off?
Non sei.

Ti fixeras artes marciais, non?
Fixen algo de taekwondo e karate,  pero quedei nun nivel baixo.

Por último, di o que queiras.
Tíñache medo pero non fuches tan malo.

Perdo facultades.