"Non estou traumatizado"
Esta entrevista levaba unha semana e media no forno. O caso é que xa me tiñan avisado, por pasiva e por activa dos silencios do entrevistado. Era un risco que había que correr, unha outra maneira de ver a un personaxe como este.
A entrevista realizouse con esta banda sonora: Miedo, de Los Enemigos, Do the shake de Renegades e Skokiaan de Kermit Ruffins. Acompañaba de fondo, a Irredenta Orquesta Local da Pocha de Oblatas.
A próxima podes ser ti.
A primeira pregunta e....
Non me ensines as preguntas que chas estou vendo.
Ah, vale. A primeira pregunta é esta. Creo que ti es culé, nonsi?
EEEEEE....si, creo que si. Por que era meu pai do Barça, senón, non había outra alternativa.
Ser do Barça dáche máis resaca que ir ao Maycar?
Non. E ultimamente o Maycar tampouco ma dá.
Cando foi a última vez que estiveches nese sitio?
Onte.
E sábeo alguén?
Si.
Importante?
Home, importante...hai testemuñas. O que pasa é que non sei se se lembrarán.
Ti irías ao Camp Nou para gravar ao teu equipo?
Eeee...non.
Nin por interese, se cho pedisen?
Iría ver o partido, pero gravar non me apetece.
Entón non che gustaría que algún día, un bolseiro de xornalismo fixese un Cineclube Ramiro Ledo Cordeiro coas imaxes que sacases do Camp Nou?
Non por favor.
Logo de rematar o teu traballo de CCCV, iniciaches a súa distribución mediante o procedemento da manta no chan. Era a túa reivindicación "por un cinema pobre" ou perderas as chaves do piso ese día?
Non, era...era...a única maneira de poder sacar diñeiro da película.
Devolviches a manta?
Quedou no piso no que vivía daquela, porque era dese piso.
Cando me dixeron que tiñas unha entrada na Wikipedia, non puiden evitalo, e fun a el. Logo, cando puxen o teu nome, tiven esta resposta: Quizá quería decir Ramiro Leño. Volviches facer o truco do vaso por detrás da cabeza ou segues traumatizado porque Josele non che fixese caso?
Non entendo a relación. Non entendo a pregunta. Non entendo, entre Leño e Josele si.
Repítoche a pregunta. Volviches facer o truco do vaso por detrás da cabeza ou segues traumatizado porque Josele non che fixese caso?
Non estou traumatizado. Non estaba en estado como para traumatizarme daquela. Quero dicir que no estado no que estaba, era difícil traumatizarse.
Ti ten en conta que podía haber algúen gravando aquel momento.
Non ho!! A quen se lle ocorre estar nun bar gravando?
Pero calquera día pode aparecer algo en Youtube. Denunciarías a quen subise as imaxes?
Non ho! Non hai video posible e non denunciaría a ninguén. En tal caso, a min mesmo.
Seguindo co enlace da Wikipedia en galego, di que vives actualmente en Barcelona. Cantos quilos de chourizos de Castroverde e de queixo da tenda de Azibechería, tes comido desde que vives alí?
Non sei, tampouco tanto.
E algún consello para quen che queira levar queixo ou chourizos en avión?
Vale.
Dentro do teu cv está tamén a realización de videos para grupos galegos. Consideras que o audio visual en Galicia se menea el bullarengue?
Todo o que fixen é moi cutre.
Todo o que fixeches é moi cutre?
Si.
Pero eu pregúntoche se o audiovisual galego se menea el bullarengue.
(pausa reflexiva) Dáme igual.
Participas tamén en Blogs&Docs como autor de artigos e entrevistas. Lembro unha en inglés moi querida por ti a Harum Farocki. Sabes falar catalán polo menos na intimidade?
Na intimidade precisamente non.
Cumpres a lei antitabaco nos hospitais de Cataluña ou botas de menos os ambulatorios do Baixo Miño?
Nunca fun a un hospital en Cataluña, que eu recorde.
En Barcelona participaches no cineclub Magdalenes que logo pechou. Por que?
Que tiraron a...como se di?...que desaloxaron o local.
Durante os primeiros tempos o CC de Compostela foi acusado de dirección estalinista. Na túa época de presidente, a quen terías mandado ao gulag?
A min probablemente.
Coñezo a persoas que acusan ao CC de Compostela de machista e misóxino. Cantos tíos coñeces que se apuntaron ao CC para pillar cacho?
Probablemente todos.
Houbo unha época tamén na que tiveches tendencia a agocharte en urinarios de locais nocturnos. Era que te perseguía a fama ou falta de sono?
Era que non me daba de conta, non era consciente.
Pensas que Galicia es una mierda e que en fin serafín?
(sileeeenciooooo de varios segundos) Eh?
Pensas que Galicia es una mierda como o disco de Ata que escampe e que En fin Serafín?
Prruffff.
Se Kaurismäki fixese unha versión de Berberecho, quererías aparecer nela bailando Surfing Bird?
Por suposto. (con que calma o di)
Actuarías de balde nese filme?
Si, ben, claro que si.
Atreveríaste a desafiar a Kaurismäki en todas as frontes?
Non, débolle o máximo respeto.
No Proceso de Artaud usaches imaxes de O proceso de Xoana de Arco, de Dreyer. Non tes medo de que a SGAE faga un filme que se chame O proceso a Ramiro Ledo?
Non creo que pase iso.
Con quen sairías antes, con Pablo Llorca ou Pedro Almodóvar?
Non creo que estea ao meu alcance saír cun deses dous.
Agora explícame a túa receita de patacas cocidas con pementón e Ducados.
Os Ducados van á parte.
Estiveches un ano en París, como estudante Erasmus. Alí viches filmes no centro Pompidou. Á parte de aprender que en francés CV é o currículo e non a tarxeta de crédito, levaches algunha outra lección vital?
Que sempre che estarei moi agradecido por terme sacado da cama para entregar os papeis o día que tiña que irme.
Chamáronche algunha vez gafapasta de tenis gastados?
Nunca tiven gafas de pasta. Ai non, agora teño as gafas de sol, que son de pasta.
Recoñecerás que en roupa non gastas moito.
Pois non.
Algún parente che cedeu o seu armario ultimamente?
Levo reciclando a roupa de meu pai, desde que son pequeno case.
Tamén colaboras nas entrevistas do CC no programa da Radio Kalimera. Preparas as entrevistas a noite anterior ou dánche ganas de tomar unha copa?
Non, só fixen unha entrevista, non estaba preparada pero estaba a gusto porque estaban Pablo e Iván.
Esta noche tiritititiri?
Non, esta noite non.
Di algo.
Nada.
