ENTREVISTA A ANTONIO DOÑATE (O DOÑATE-LLO DE CASAS REAIS)

 "Son máis de Barón Rojo"

Esquizofrenias á parte facer unha entrevista en venres 13 a día de hoxe xa nada ten de especial (dos señores que se dan la mano en una cocina de los 80). Cando xa temos visto a Jason mallar en Predator  coma nunha colcha maragata nunha loita interplanetaria, o reto que se propuxo este blog foi o de entrevistar a un deseñador, o segundo nas nosas filas. Por que? Porque un día espertei e dixen: "Ola k ase, entrevitta a alguien o k ase". (este blog tocou fondo)


 Ola Antonio.
Ola.

Apelido vasco, naciches en Madrid, viviches en Valencia, de alí fuches para Vigo e logo viñeches para Casas Reais en Compostela. Todo isto é o que fai que sexas tan raro?
Supoño que para os ollos dos demais, si, serei. Aínda que para os meus tamén, porque nunca sei exactamente que son. Digo que son valenciano para resumir toda a miña travesía.

Apesar de que oficialmente ou oficiosamente es deseñador, tes dous libros, La paz social e Acceso al comportamiento. Cantas veces falaches cos editores para que non che cambiasen os títulos dos libros?
Ningunha! O certo é que foi chegar é encher.

En serio?
Si.

Home, La paz social, aínda, pero Acceso al comportamiento un editor diche que "por aquí che meto eu este título".
 Home, falamos dunha editorial que a leva un fulano que o tema das ventas non lle chaman tanto a atención. Supoño que con Plaza y Janés ou con Planeta pois non sería o mesmo, sería outra cousa.

Que cousa?
Eu que sei.

Na novela da que estamos falando o protragonista abandona a universidade para traballar no quiosco do aeroporto de Vigo. Esta historia é unha vinganza túa contra un compañeiro de clase?
Non, vinganza non. O personaxe ten un terzo del baseado en boa parte nun compañeiro meu de aulas.

E que che fixo ese compañeiro?
A ti paréceche que queda mal?

Non sei eu pregunto. Hoxe en día mesmo traballar nun quiosco é un luxo. O teu protagonista é un exemplo da nova clase burguesa low-cost?
Non entendo a pregunta (segundos de silencio) Ah, eu pretendo que non, non sei se o fago. Quería realmente facer un universitario fóra do común.

Son todos.
Por sorte coñecín algún, non moitos, que non era universitarois diletantes, eran xente responsable ou algo así.

 Responsable?
Dixen mal, alguén con orixes familiares que fan que non se entregue de todo á vida universitaria.

Coñeces ao polemista Javier Nart?
Si home!

Por que se busco o teu nome en google images aparece o careto dese señor?
Iso pasa?

Si, hai unha foto túa cun impermeable rosa...
Vermello.

Vermello, pero na foto é rosa, e en imaxes relacionadas, aparece Nart.
Era un fulano moi impresentable. Lémbroo de cando Crónicas Marcianas, pero non sei porque google fai esas relacións.

Xunto con XCarlos, formas equipo para o deseño de Luzes, certo?
Certo, si.

Quen é activo e quen pasivo? (amigos, eu xa me entendo, non tiren conclusións precipitadas)
 Hehehehe, seguindo a terminoloxía tan en moda agora, que vén de Mad Men, eu son o creativo senior e el é o creativo junior.

En serio, por que?
Por idade e porque é unha das nosas coñas.

En google images aparece un Antonio Doñate con pinta de fakir, é o teu pai?
Non, o meu pai é outro Antonio Doñate que é presidente de Jueces para la Democracia.

O teu pai é xuiz?
Non, é unha coña, pero se tivese que escoller entre os dous de google, prefiro o xuíz.

Hai un días ti e máis eu coincidimos na Azibechería, eui ía poñer unha denuncia e ti viñas do gym. Esa situación inspriouche unha nova novela?
Non, o certo é que non, pero levaba presa porque sempre tento facer unha hora de exercicio pola semana, pero é que tiña que volver ao lugar de traballo, estaban chamándome.

Agora que vives en Compostela, as copas son máis baratas?
Un pouco máis, en Vigo andaban máis ou menos coma aquí, pero uns meses antes comezaron a poñelas a seis euros e como nunca hai que pagar seis euros por nada, dixen, hai que cambiar de bares.

Despois de que moita xente neste blog se declarase punk, a pregunta é obrigada, sabes cantar "Soy el rey del pollo frito"?
Sóubena hai un tempo, pero son máis de Barón Rojo.

Sabes cantar algo de Barón Rojo?
Si he de elegir entre ellos y yo,
elegiré la perdición.....
mi rollo es el rock. (non reproducimos o audio por motivos de seguridade)

Javier Gurruchaga ou o rei Borbón?
O rei.

As camareiras do Malas Pécoras ou Eslavoi Zizek?
Que pregunta! As camareiras do Malas son as mellores que vin nunca, pero sonche moi de Zizek, non che podo dicir nada concluínte.

A loita proletaria ou a festa do Cineclube?
As dúas, pero non pode ser.

Di algo...
Viña con moito medo.

Non te preocupes, inventarei todo.
Xa me parecía a min.

Que tal estaba o gintonic?
Moi ben.

ENTREVISTA A ALEX CHARLÓN (FRONTMAN BICÉFALO)

 "Parece ser que non funciono no escenario"

Amigos e amigas, este blog vai de mal en peor, cando o mesmo entrevistado é capaz de dicir que esperaba moita máis caña, certamente  chegou a hora de buscar novas vías alternativas na maneira de entrevistar.
Polo de agora quedamos coas preguntas e repostas de Alex Charlón, o Axel Rose de Ataque Escampe e home espectáculo en xeral. Hai surpresas, aviso.

Que problema tes cos mosquitos?
Non sei se é cousa da temperatura do sangue ou da palidez da pel, si teño consultado algunha cousa por intenert, mais o certo é que sempre fan diana en min. Mesmo teño coincidido durmindo con outros ataquescampes en tendas de campaña  e eles librábanse do ataque dos mosquitos e viñan todos a min.

Non me digas que era unha conspiración?
Eu creo que si, que era unha conflagración mundial de mosquitos contra min.

O mundo ódiate. Sabes que en persoa dás máis medo que cando estas no escenario?
Pode ser si.

Houbo un tempo no que enchías a boca falando de Krisnha Murti, agora disque es indie coma os iogures de limón. Sénteste caducado?
Non, ese iogur de limón ao que facía referencia quedábanlle dous días para caducar. Pero teño que desdicir que o do Facebook era un xogo para ver como reaccionabas.

Ataque Escampe é a plataforma na que te deches a coñecer. Á parte do grupo e das túas soflamas na rede, tes vida propia?
Teño moita máis vida propia do que pode parecer. O caso é que a vida propia está deixando nun segundo plano a Ataque Escampe.

Existe unha loita interna dentro do grupo polo liderado?
Si. Mais afortunadamente eu xa renunciei hai moito tempo. Lin a entrevista a Roi e xa vexo que a súa evasiba irónica é constante. Se hai dúas persoas que manteñen Ataque Escampe vivo porque son as máis responsables con respecto á música, son Miguel e Samuel. Os demais pois aportamos ideas, escóitasenos e logo dísenos que non.

Quen é  o líder da banda?
Hai unha bicefaclía entre Miguel e Samuel. Pero son como dous...como aqueles gobernos bicéfalos da antigüidade? Non sei, pero son dous xefes moi frikis para que os teñamos en conta con rotundidade.

O feito de que unicamente saibas tocar o himno á alegría coa guitarra e nada máis, é o que te fai sentir como alguén eternamente frustrado?
Probablemente sexa ese un dos grandes motivos, si.

En serio, non sabes tocar ningún instrumento?
Sei tocar o cazú, a turuta e certamente debería aprender algo máis.

Algunha vez a túa presenza foi perturbadora para o grupo?
Pois mira, xa podo anunciar que logo da última reunión que tivemos, vai haber cambios na posta en escena do grupo. Parece ser que eu non funciono no escenario e teño pouca presenza escénica e queren que comparta a parte de frontman con Roi, que vai deixar a batería en favor de alguén que si sabe tocala.

Todo iso que dixo Roi de que ía aprender en serio a tocar a batería, non vai ser e ides ser os dous os frontmen?
Pois probablemente, si.

Mamaíña, "El gordo y el flaco". Cando foi a última vez que te sentiches como un crooner?
O outro día en Vista Alegre sentinme moi arroupado pola xente que cantaba os temas de principio a fin. Estaba no trance do San Xoán coas cacharelas e o viño e chegou ese momento de conexión entre o que eu sentía por dentro e o que sentía o público. Creo que foi así.

Pregúntoche o mesmo que lle preguntei a Roi. Por que andas sempre de baixón?
Falso, non ando sempre de baixón. Son unha persoa de bioritmo baixo.

Que lle falta a Ataque Escampe?
Decidirse por un modelo, sentarmos todos nunha mesa e estar de acordo, aínda que sexa con manga ancha, en moitas cousas. Fáltalle na posta en escena, saber se xogamos a A ou a B. Eles queren xogar a A e a B ao mesmo tempo. É dicir, tirar do público en momentos puntuais de maneira moi populacheira e noutros aparentar unha seriedade absoluta, como se fósemos o último grupo indie que acaba de aterrar de Urano.

Acabas de chamarlle indie a Ataque Escampe?
Si, desgraciadamente acabo de facelo.

Sabes que te poden matar?
Coñezo os riscos que asumo.

Escribes poemas?
Desde o ano 1999 xa non teño estómago para escribir poemas.

Que é a poesía galega?
Non o sei. Un conxunto de premios literarios con boa dotación económica, con moitos autores dos que coñezo unha boa parte porque coincido con eles nos bares e un circuíto de cara fóra nulo.

(PIIIIIIIIIIIIIIIII AQUÍ HABÍA UNHA PREGUNTA CUNHA RESPOSTA ELIMINADAS POR INSISTENCIA ABSURDA DO ENTREVISTADO DOUS ANOS DESPOIS DA CONVERSA, A PREGUNTA E A RESPOSTA FORON ELIMINADAS POR CONSELLO DE PERSOAS ACHEGADAS AO ENTREVISTADO, NON HABERÁ OUTRA VEZ)

Existe rivalidade directa entre ti e Miguel Mosqueira?
Non, Miguel é a persoa máis tenra do mundo, á súa maneira. Non hai ningún problema.

Di o que queiras:
Quero lanzar esta mensaxe á humanidade: que agarre o presente e non se cma a cabeza.

ENTREVISTA A ROI VIDAL (O HOME BATERÍA)

  "Utilízanme para mofarse de min"

A entrevista foi como todas, é dicir, co entrevistado pedindo encarecidamente que lle deixe ver o produto antes de saír á rúa, pero non amigos, iso non se pode facer, senón, onde estaría a sorpresa e a gracia? Si diremos que a conversa foi amistosa, agradable e soleada para ser un día de xuño desapacible.

Ola Roi.
Ola, meu. Que tal?

Moi ben, grazas. Pero a primeira pregunta que che quero facer é por que tardaches tanto en aceptar esta entrevista?
Porque tardaches moito en pedirma.

Iso non foi así, creo.
Hehehehehe, si, non tardei en aceptar, aceptei en todas as propostas.

A seguinte pregunta voucha facer antes de verter todo o café e o azúcar. Tiveches que ir ao médico despois de ensinar o cu no medio dun río?
Pois ao mellor debería ter ido porque puiden ter collido algunha cousa que aínda non se manifestou. Porque
facía tanto frío que non podía aguantar a respiración debaixo da auga.

Sinceramente, a auga parecía que estaba moi cocha.
Pero tanto ten, por min que estivese todo o porca que quixese, pero estaba tan conxelada que a pel se puña vermella, como queimada do fría que estaba. Pero en fin, non me pasou  nada.

O ano pasado fuches a Noruega.
Estiven de novembro a xaneiro.

A ver, realmente non foi un castigo de Ataque Escampe por non ter aprendido a tocar a batería logo de tantos anos?
Hehehehehe. O castigo foi  realmente facerlles crer a Ataque Escampe que ía quedar en Noruega, pero ao final volvín.

Despois desta resposta vante matar.
Non ho! Que va! En Noruega practiquei moito a batería. Tiña tempo e moito espazo na casa. Noruega é un país semidesértico entón non había problemas de espazo. Pero o caso é que non tiña batería, repasei mentalmente, pero é moi importante a teoría.

Agora en serio, que fixeches cos cartos que pagaban para as túas clases de batería?
Gasteinos nas aulas de batería.

Teño informacións de que non.
Gasteinos nas aulas de batería.

Pero asistías ás aulas de batería?
Si, claro.

En serio?
Si, claro. Estiven con Álvaro case dous meses. Pero logo funme para Vigo e non tiña tempo de seguir.

Antas involucrado en temas de teatro ultimamente. Que tal se che dá ser animal de escenario ou animal a secas?
Ben, ben. Home, non son actor profesional, pero todos somos un pouco actores. Pero eu non cobro por actuar nin eu actúo sobre un escenario. Mais polo momento está indo ben. Hai unha obra que temos aí, con Teatro Antroido, que está tendo bastante éxito, non vou dicir de crítica e de público como tópico, pero estamos tendo bastantes funcións, esta é a resposta seria.

Pois agora dame a resposta non seria.
Non, faime ti a pregunta non seria.

Cando apareciches no concerto de presentación de Discos da Máquina, como lles pediches perdón ao resto da banda para volver?
Heehehe. Os meus compañeiros da banda son moi simpáticos. Realmente estaban desexando que volvese. Eu aporto un grao de profesionalidade e saber estar no escenario que eles non teñen. Eu aporto unha gracia da que eles carecen. Entón por iso moitas veces me utilizan para mofarse un pouco de min polo meu físico, úsanme como mono de feira para tentar despistar de certas carencias.

Fumas porros?
Non, xa hai tempo que non fumo, pero se me ofrecen fumo, pero non lío, que o fago fatal.

Como se di "gallego de mierda" en noruego?
 Ostia, pois o certo é que non o sei. Pero iso lémbrame que alí coñecín a un tipo español, concretamente vasco, que era a ostia de xenófobo. Era inmigrante en Noruega pero que se metía con todo dios. Por iso o de gallego de mierda, lémbrame que Noruega, un país tan civilizado, haxa problemas coa inmigración.

Non pensaches en baixar de peso de cara o público?
Constantemente penso en baixar de peso, mesmo cando como.

Que lle falta a Ataque Escampe que ti lle engadirías?
Un bo batería pero eu voullo engadir.

Tes medo ao ridículo?
Non, ningún.

Por iso tocas en Ataque Escampe?
Claro.

Escribes poemas?
Si, moitos.

Por que?
Para ligar.

En serio?
Sii, unha vez pasoume. 

Cal foi a frase máis heavy que che dixeron?
Agora lembro que hai pouco fun dar unha charla sobre o meu pai, Vidal Bolaño, estiven unha hora falando sobre o tema e ao final pregunteilles aos rapaces se tiñan algunhha pregunta. Un deles preguntoume se cobraba por ir alí, que porque ía eu e non os meus irmáns, se me aproveitaba de ser fillo de quen son para forrarme, o tipo inspirábase en Sálvame Deluxe, etc.

E ti que lle dixeches?
Contesteille a verdade.

Que te forras?
Si, si, que me forro. Hehehehehe

Quen é o líder de Ataque Escampe?
O líder é Lois.

A ver, entón porque Miguel me dixo hai tempo que eras ti, logo ti dicías que era Alex e agora dis que é Lois?
Pregúntalle a Lois.

Por que Alex sempre anda de baixón?
Non é sempre baixón, o que pasa é que é unha persoa reponsable, profesional pero non anda sempre de baixón.

E Lois?
É todo o contrario, sempre anda eufórico.

Miguel?
Dalle a todo, depende do día que o pilles.

Samuel?
Samuel está en Francia. O que fai é mandar mails longuísimos desde Francia, desde Guadalupe desde onde sexa, que é algo que eu non facía desde Noruega.

Di algo, o que queiras.
Pois, que....eee....morte ao capitalismo, paréceche pouco?

ENTREVISTA A CARLOS SANTIAGO (MATERIALISTA MODESTO)

"Menudo entrevistador estás ti feito"

Atopamos a Carlos Santiago no que parece ser o seu refuxio no lusco-fusco, a súa dacha na taiga compostelá entre animais políticos en retirada, artistas emerxentes e cineclubeiros pedindo un bocadillo de xamón ou "do-que-sexa-ghose" e algún que outro crítico musical queixándose: "¡no, no te voy a dar la tapa!"

Non estaba preparada esta entrevista, podemos prometelo. 

Á parte de vires ao 13, a que te dedicas?

Menudo entrevistador estás ti feito. Pero home, léme a biografía na miña web http://grenlandia.wordpress.com/. Aí tes todo, que hoxe non me apetece falar de min.

Es un home modesto.

 Si, non hai queixa.

Pois para ser un home modesto tes unha voz moi grave, elevada.

 E iso que demo ten que ver coa miña modestia?

Materialismo histórico ou un "rioja"?

 Un "rioja", que é máis consistente que o materialismo histórico.

Fidel Castro ou Daniel Ortega?

Ningún dos dous. Chávez.

A que lle botas máis conto nesta vida, a pagar o aluguer ou facer unha obra de teatro?

 A pagar o aluguer.

E como o fas?

Escribindo obras de teatro.  (obviamente aquí houbo risas)

Considéraste un grande seductor?

 Hoxe en día non tanto, pero noutros tempos cheguei a ser algo parecido.

Lenin ou Quico Cadaval?

Home, Quico Cadaval, que vamos, dous pelos máis ou menos veñen sendo figuras de semellante altura.

(de fondo, o contuvernio cineclubeiro bota risas)

Lenin non era moi alto.

Pero tiña unha boa perilla.

De tanto escribir teatro, acabaches créndote algún dos teus personaxes?

 Non home non, como vou crerme un dos meus personaxes?

Non cres en ti?

Non é iso, é que eu mesmo son personaxe ás veces, mesmo  fago parte das miñas obras de teatro, pero cando é explícito. Cando fago un monólogo ou algo desde min, aí asúmome como personaxe.

Aquel dito de "putas y maricones" para a xente do teatro, segue vixente?

 Si, pero baixo outro formato. Esta sociedade non evolucionou nada desde o século V antes de Cristo, nos arredores de Atenas. 

Deus existe?

Non.

Por que?

Non hai "por que". Como dicía Agustín García Calvo,  "ou hai deus ou non hai deus", ou como dicía Pascal: Deus é unha cuestión de aposta. Entón a miña aposta persoal é que non hai deus. 

Este país ten amaño?

Non. Este país non é un país. Pero de que país falas?

No que vivimos.

España, Galiza, Unión Europea....

Santiago.

Ningún destes países ten amaño.

Que farías ti, se foses xuíz e tiveses que xulgar a presunta trama de corrupción en Santiago?

Non teño a personalidade dabondo para ser xuíz de ninguén. Ora ben, se nunha situación revolucionaria me desen unha caste de ministerio de Interior, creme que interviría de maneira decisiva. Despois que os xulgue outro. 

Sendo alcalde cambiarías a programación cultural desta cidade?

  Se fose alcalde de Santiago, simplemente inventaría unha programación cultural.

Por último, di algo, o que queiras.

De nada, a ti.