Entrevista a Miguel Mosqueira Fociños, Guitarrista normativo

"Escapei dunha grupi botándome pola fiestra"

Un día neste pasado verán, oínche dicir que ti a noite entre o 24 e o 25 de xullo, palpas o sexo. Explícate, pálpalo ti ou pálpancho a ti?

Non sei cando dixen iso. Pero, non debía estar falando por min. Estaba falando por min? Literalmente con esas palabras?

Si.

Pois non sei, igual algo fortuito, un roce sen máis trascendencia, pero nada intenso nin importante.

Se dis palpar o sexo é que superaches xa a fase anal?

Estamos aí, estamos aí.

Actualmente es guitarrista de Ataque Escampe. Cantas veces che chamaron “gallego de mierda”?

Pois “gallego” non, pero “tonto, idiota”, ás veces si, relacionado con iso de “Galicia es una mierda”. Pero en fin, lévase ben.

Houbo algún galego que che chamase iso “gallego de mierda”.

Eran todos galegos, claro. O que pasa é que nese momento sentíanse ofendidos por “Galicia es una mierda”. O resto da súa vida non, pero en fin.

Fumas porros?

Fumaba, agora case non fumo.

Por que o deixaches?

Por que estaba apirolado, apirolábame. Atontábame, estaba encebolado.

En serio?

Si. Era hachís. Home, aínda ía controlando, pero diminuía o meu grao de percepción das cousas.

Agora que te metes?

Agora só alcol.

E iso non te apirola?

Apirólame, o que pasa é que é máis puntual. Os porros é máis diario.

En Ataque Escampe, a presenza de cada membro semella que é así como espontánea mesmo casual. Nunca cambias os pantalóns?

Teño os pantalóns para saír, os pantalóns para tocar que normalmente son os mesmos, e ese é o protocolo.

Os furados e os remendos do pantalón fasllos ti?

Iso tamén mo pregunta a miña avoa e os meus pais, pero inténtolles explicar que é algo que se fai desde os últimos vinte anos. Xa os vendes así en Zara.

Pero ti mércalos así?

Todo o mundo os merca así. É o que hai para vender nas tendas.

A ver, eses buratos que tes na perneira non me parecen moi casuais para seren de Zara.

Por que traballan ben o produto, pero é cousa deles.

No último video que fixo Ataque Escampe, aparecedes bebendo dunha cantimplora mentres un grupo de nenos xogan ao fútbol. Tes tendencias pederastas?

Se cadara, non sei, iso sería entrar no noso subconsciente pero, a idea non era esa. A idea era reflectir o aborrecemento vital.

Por iso metestes algo raro na cantimplora?

Iso queda para o making of, que sacaremos para dentro duns anos.

Dentro duns anos, é dicir, cando volva Samuel de Franza.

Non, non, máis tarde, cando sexamos vellos.

Logo de ter asistido a varios concertos vosos, un queda cao sensación de que falta algo, a ti non che pasa?

Si, si. É unha frustración de toda a vida, pero a vida é así, sempre falta algo, pero non hai que facerlle.

Algún día deixaredes entrar unha muller na formación ou usaredes o travestismo?

Sempre deixamos entrar mulleres e homes, as portas de Ataque Escampe están abertas para todo o mundo, o que pasa é que non queren.

Por que?

Porque igual teñen medo ao ridículo dos concertos que insinuabas antes.

Escribes poemas?

Non.

Felicidades.

Hehehehe. Unicamente cancións. É máis doado.

Por que?

Pois porque como hai música de fondo, pode disimular a pobreza do poema. O poema é enfrentarse só á linguaxe.

Cando haberá unha sesión de pressing-catch Miguel Mosqueira versus Alex Charlón?

Non creo que haxa, somos covardes, non temos a valentía de pelexar con ninguén, nin entre nós.

Carallo, pois ultimamente….

Non, só son pelexas verbais.

Quen é o voso asesor de marketing?

Non, non, é natural. Eu que sei, levamos moito tempo convivindo co grupo, entón créanse unhas dinámicas, pero polo resto, levámonos ben.

Cal foi a frase máis heavy que che adicou Alex?

Foi unha vez, penso que lembro nun concerto en Salvaterra, no Festival da poesía, que nas primeiras cancións comezou a acoplar. Alex, non sei por que, pensou que era culpa miña, entón díxome unha frase no medio dunha canción mentres tocábamos. Non a lembro moi ben, pero si lembro que era moi ofensiva. E que se cho di mentres tocas a canción, non podes reaccionar, tes que seguir tocando. Entón iso foi bastante.

Que frase foi?

Era moi ofensiva. Non a esperaba.

Con que letra comezaba?

Era un insulto e un reproche.

E ti non fixeches nada.

Eu tiña que seguir tocando a canción. É a putada.

E a frase máis heavy que lle adicaches ti a el?

Eu que sei. Como temos confianza podemos chegar ao insulto máis ofensivo e doloroso e cruel, e tampouco importa. Non quedamos resentidos por iso.

Pero ti aprovéitaste de que tes carro e el ten que ir contigo aos concertos.

Home, levámonos ben, levámonos ben.

Se o repites tantas veces non sei. Por que a ver, había rumores de líos de faldas entre vós os dous. Pero sinceramente, estades namorados un do outro, por iso vos reprimides.

Tamén será cousa do subconsciente, pero non é intención estar namorados un do outro, polo menos a miña.

Por que rapas a cabeza?

Fágoo últimamente, porque quería refrecar a cabeza e tamén porque así tamén se nota menos a coronilla, se non o rapas moito.

Que fas coas grupies, coleciónalas ou só é un momento de pasión?

Non fago nada.

Non tedes grupis?

Temos grupis, pero non sei se se lles pode chamar así. Pero non facemos nada, non somos moi….non facemos nada.

Non facedes nada?

Non facemos case nada.

Ao mellor non tedes grupis porque non lles facedes nada.

Claro, tampouco falamos con elas case nunca. Somos un pouco autistas, a verdade.

É certo que unha vez escapaches dunha grupi saltando por unha xanela, só porque ela non paraba de falar e ti buscabas outra cousa?

Eu buscaba que deixase de falar, que se fose. É certo, escapei pola fiestra. Non é que fose pola fiestra, pero quedamos pechados e tivemos que chamar os bombeiros. Por que a pechadura estaba vella e non dabamos saído, era un domingo e o cerralleiro non era capaz de abrila. E non foron os bombeiros, foi por unha escada que trouxera o mesmo cerralleiro.

Nese momento que pasaba? Estaba ela moi alterada, metícheste debaixo da cama…?

Eu pecheime no cuarto que logo non daba aberto a porta. Tampouco era unha grupi propiamente.

Xogas ao xadrez, pero vives nunha torre de marfil?

Vivo nunha torre, pero non é de marfil, é de ladrillo. Unha torre existencial de ladrillo.

A que axedrecista lle adicarías ou comporías unha canción?

Eu gañeille a Iván Salgado, que agora mesmo é sub-campeón mundial dezaoito. E gañeille cando el tiña sete anos ou oito.

E ti cantos anos tiñas?

Eu tiña dezanove.

Es un abusón.

En xadrez non importa a idade. Adicaríalle unha canción a Iván Salgado, chamaríalle “En busca do tempo perdido”

Quen é a raíña do teu taboleiro?

Magui Chun, a actriz chinesa. Fixo os filmes de “In the mood for love”, e outros de Won Kar Way.

Por último, di algo, o que queiras.

Que preguntes quen é o líder de Ataque Escampe.

Quen é o líder de Ataque Escampe?

É Roi Vidal. Adicámoslle unha canción e todo, por ser o líder de Ataque Escampe.

ENTREVISTA A MARCOS PAYNO

“Nunca lembro as letras das miñas cancións”

O teu nome completo é Marcos Otero Payno, si ou non?

Si, si.

Entón por que non lle quitas o “y” a Payno?

Quiteillo hai cinco meses.

Nada máis que hai cinco meses?

Si, pero foi porque a xente me preguntaba sempre por que era “y”, e non vou explicar de onde vén o meu apelido, pero simplemente o cambiei para que a xente non me pregunte.

Vale, de onde vén o teu apelido?

Non o teño claro, por iso prefiro non dicilo. Coñezo varias teorías, pero ningunha me parece fiable.

Cres en Deus?

Non.

Por iso apostataches?

Supoño que si.

En que se parece apostatar a cambiar de compañía de teléfono móvil?

Ostia, que pregunta. Nas dúas é moi difícil saír delas.

Danche puntos se volves?

Non, pero perdóanche. Hai unha cláusula, un punto que di que se no momento final da túa vida te arrepintes de apostatar, Deus acollerate igual no seu seo. É dicir, eu non estou preocupado.

Apostataches do Celta?

Non, iso nunca!! O ano pasado mamei case todos os partidos de Liga co meu grande amigo Gonzalo Vilas, cousa que non lle recomendo a ninguén: ver todos os partidos do Celta en Segunda División.

Eu a ti coñecinte de camareiro, e anos depois vinte en grupos e bandas. As habilidades de home orquestra son boas para traballar de camareiro?

Non, pero teño que dicir que se ligaba máis de camareiro do Avante que de músico.

Depois de tantos anos traballando no mesmo local nocturno, aprediches a lera de Solo Vivir dos Skalariak?

Non sei ningunha letra, nin siquera dos grupos nos que toquei. Non son capaz de memorizar letras.

Ningunha?

Ningunha. Igual algunha dos Resentidos, de Siniestro. Pero non lembro nin o que ceei onte.

O equipo de Komunidando deixa boas propinas?

Temos que dicir que moitas veces temos tentado pagar as cervexas que consumimos no Avante, pero Suso nunca nos cobra.

Nunca?

Nunca na vida.

Como explicas iso?

Home, eu levo anos sen pagar no Avante. Heheh

Comezaches no grupo Xenreira no 1994 e agora, entre outros, estás en Das Kapital. O disco titúlase Ruido Negro. Ti estudaches Filosofía ou Historia?

Estiven matriculado en Historia.

Pregúntoche isto porque máis de un que quixese ir de guai, diríavos algo sobre o de poñerlle cor ao ruido. Nunca vos atacou ata o de agora un filósofo?

Eu en Das Kapital, como na maioría dos grupos nos que estiven, non escribo as letras. Iso terían que dicilo o Leo e o Dani, que son os líderes, eu son o das máquinas.

Ti compós música para Filmax e Filmanova. Ser compositor é o que te obriga a ter instrumentos estraños, como a frauta electrónica que usas en Das Kapital?

Teño ese tipo de aparellos porque non sei tocar instrumentos tradicionais. Fun saxofonista, pero hai moitos anos que non toco o saxo.

Fuches profesor de gaita.

Si, pero hai moitos anos, igual quince anos. Non exactamente profesor…como sabes iso?

Ah! Hai que ter diploma de riscos laborais para tocar o instrumento dos ruidos raros? Como se chama ese aparato?

O Kaosilator. Ese tócao Dani Salgado.

Cando consultei webs para esta entrevista, vin unha que era AVG, Audiovisual Galego. Pero eu pensara de primeiras que eras membro do staff da patente do antivirus, AVG. Buscas inspiración nas web porno?

Home, non é precisamente inspiración o que busco nunha web porno.

Nunha das moitas formacións nas que participaches, cantabades un estribillo que dicía: hai que ir morrendo, don manuel, hai que ir morrendo. Por cantos nomes cambiarías o don manuel dese estribillo?

Por moitos. Feijóo por exemplo, ou o que veña despois que seguro que é peor.

Se tiveses que compoñer unha banda sonora para Feijoo, que ritmo usarías?

Un chotis.

E para Roberto Varela?

Un chachachá.

Cal é o estilo musical que aínda non interpretaches?

Nin siquera sei os que interpretei. Non distingo moi ben os estilos. De feito, hai discos nos que teño participado e esperar algunha crítica para definirnos nós. Cando montamos Le Glamour Grothesque, Denís e eu, que foi un grupo que fixemos para sacar cancións para a Regueifa, un grupo que non existiu, esperamos que saíse a reseña na Regueifa para definir o noso estilo. Que nin eles o tiñan claro.

Un humorista arxentino, Peter Capusotto, teórico do rock, di que Carlos Santana, antes facía rock pero que agora fai merda. Dentro do panorama do rock galego, a quen lle farías unha descrición igual a esta?

WOOOOOWW!!!! Queres que me maten? Pff, teño que pensalo. Jabón Blue.

Non os coñezo.

Está o cantante de Herdeiros da Crus.

A Das Kapital, incorporastes novos membros.

Si, os guitarristas de Galegoz. Pouco a pouco vou metendo a toda a banda.

Iso fixéstelo por que se agradece ter persoas de tamaño normal no grupo, ou só os poñedes con mangallóns para que toquen sen cobrar?

Son os guitarristas e tratámolos como a cans, que é o que son.

Viches algunha foto túa das que saen en Internet?

Algunha terei visto. Por que? Hai algunha que non se pode ver?

Pregúntocho porque na foto de Xenreira apareces ti nun primeiro plano, fóra da formación. Xa daquela querías marcar territorio ou chegaras tarde para a foto?

Non, cóntoche. Eramos dous ventos e viñamos sen durmir. O outro estaba durmindo no coche. Véseme na cara que estou un pouco tenso por non durmir. Iamos facer a foto, pero o fotógrafo colleume e púxome alí. Realmente foi o fotógrafo quen nos colocou. Eu chegara polos pelos á foto, o outro saxofonista quedou adormecido no coche. Non ten máis historia o tema.

Fermín Muguruza fíxolle moito dano ao rock galego ou todos queriades ser vascos?

Todos vivíamos no barrio de Basquiños.

Consideras que a crise económica é unha excusa da consellería de Cultura para non dar cartos aos grupos de aquí?

Home, iso está claro.

Volvendo á música. Con que te drogas?

Baratas pero consistentes, non vou dar nomes.

Drógaste ou non?

Todos nos drogamos dalgunha maneira.

Pregúntocho porque se dis que non, moitos dirán que es mariquita ou que mintes.

Non, mariquitas son os que non lles gusta o fútbol e falan galego.

Hai sexo na túa vida?

Podería haber bastante máis, pero en fin, vou tirando. Supoño que esto una media.

Colaboras con músicos zoofílicos?

Zooetílicos?

Zoofílicos.

Non.

En que andas agora?

Pouca cousa. Vou comezar a traballar en Filmanova, nun documental e uns programas, iso laboralmente e pouco máis. Despois teño o grupo Das Kapital, co que esperamos tocar este inverno, e rematar Non Saímos do Lixo, que nos quedan catro capítulos. E xa está o inverno.

Irás nalgunha lista nas eleccións do 20-N?

Nunca irei nunha lista.

Di algo, o que queiras.

Viva Monterroso!! Esta vai para Daniel.

ENTREVISTA AO CAPITÁN GZ

"Eu son autodefinido"

É un paxaro?, é un avión?...é un axente electoral? Non!!! É o Capitán GZ!!! O superheroe das mil e unha solucións con rima e música incorporadas achegouse a este blog para saír do verso e contarnos algo en prosa, ou llea!!

Como se pronuncia o teu nome: Guezeta, gazeta, ghezeta, ghazeta, xezeta, ghaseta, gueseta, xeseta...?

Cada un que o pronuncie como queira, eu respondo a todos.

Tes Facebook?

Pois non.

Resulta que mirando na rede vin que hai un Capitán Guezeta ou Ghezeta, non sei, con Facebook, que aparece vestido de pallaso na foto de perfil e con cara de pasalo mal. Esa é a foto que mandaches para o casting de superheroes?

Non, viñéronme buscar á taberna. Esta alí como sempre, tomando a miña cervexa e o meu pitillo e apareceron por alí para ofrecerme o papek na serie "Non saímos do lixo". E non dixen que non.

Estás contra da matanza das focas no Canadá?

Si, estou en contra.

Pregúntocho porque este outro Capitán GZ está en contra e ademais di que o seu pasatempo é a innovación.

Eu moito non innovo, na barra do bar pouco se pode innovar.

Ti es superheroe por accidente ou es un político do PP frustrado?

Político do PP non son...

E frustrado?

Frustrado tampouco.

Podes voar ou polo menos, podes levantarde da barra do bar?

Levántome da barra do bar só cando é necesario.

Onde naciches? Por que se a resposta é que foi noutro planeta, direiche que son aficionado á ciencia ficción e busco unha exclusiva para saír do paro.

Nacín neste, pero tal como vai o planeta logo se parecerá a outro como Marte, Venus...

Míraste no espello antes de saír á rúa?

Non, non teño espellos. Tampouco teño o poder do reflexo.

Es un vampiro!!!

Non, ando moito pola noite, son máis ben crápula.

As luvas de goma dánche alerxia?

Non, pero apretan un pouco.

Cando soubeches dun furacán ameazando Galicia, a solución que se che ocorreu foi "xirarei como a roda do muiño". Cal é a túa solución para os incendios forestais: "que con lume ou sen lume ti tamén podes arder"?

A solución é que en vez de arder os montes arderan outras cousas, como o Parlamento.

Se a Supermán lle dá un parrús coa kriptonita, a ti con que cho dá: coa Estrella Galicia ou que che merquen un traxe de Zara?

Creo que máis o de Zara.

Que talla levas de calzóns?

Eses calzóns atopeinos non sei se foi en Xinzo, pero foi nunha festa. E dixen: pois quedan ben por detrás.

Eu podo entender que no bar estea sempre o mesmo camareiro. Pero por que son sempre os mesmos os que te avisan cando pasa calquera cousa?

Porque son os máis listos.

Dime a verdade, son os teus fillos.

Pode ser, pode ser.

Á parte do bar, tes casa?

Non, o bar é o meu primeiro fogar e será o último.

Por que rexeitaches a Spiderman como axudante-acompañante nas túas aventuras?

Parecíame moi pijo, non tiña chispa como RetranKa.

Dígocho porque o home debe saber facer unhas boas mantas, ou amacas para o verán.

Pero mellor só que mal acompañado e a min non me daba confianza.

Que estudos fai falta ter para ser axudante teu?

Con que saibas abrir as cervexas co isqueiro, xa chega.

Irías de mani con Adrián Brandán, ou paréceche un nome moi feo?

Coincidimos moito nos bares, sempre son os mesmos.

Fumas porros?

Fumo de todo.

Nas túas aventuras sempre te vemos fumando dentro do bar. Fumas tamén na intimidade?

Tamén.

En galego ou catalán?

Nos dous, depende de onde estea.

Quererías de parella a Maruja dos "Ghalleghos"?

A Maruja sempre.

Ti por quen votas, polos de siempre?

Polos de siempre, non, eu non saio do bar, nin para votar.

Pero botas de menos a Fraga?

Os dinosaurios non son o meu forte.

Salvarías a Feijoo dun ataque preventivo de AlQaeda?

Non.

Na primeira actuación que te vin, con Galegoz, mentes eles cantaban e bailaban ti estabas nunha esquina bebendo e fumando. Considéraste un exemplo a seguir pola mocidade galega ou eras moi malo en ximnasia?

Moi malo en ximnasia, de feito eu suspendía esa cadeira. E a capa tampouco axuda moita.

Tes feito réxime algunha vez ou consideras que a beleza está na personalidade?

A beleza está na personalidade sempre.

Galicia é un sitio distinto ou vela cada día máis linda?

Cada día máis linda e mellor e mellor e mellor.

Cal é o teu pasatempo favorito? E non vale estar no bar.

Eu son autodefinido.

Cantos anos tes?

Non cho podo dicir. Os superheroes non temos idade.

Se ti foses o trasunto de Superman, que calvo galego sería Lex Luthor?

Gayoso.

Agora que gañou Conde Roa, cal é a túa solución, Capitán GZ?

Legalizar as drogas.

Levas calcetíns?

Si. Medias.

Presentaraste ás eleccións á Xunta de Galicia ou ti es funcionario?

Non son funcioanrio pero case, estou todo o día na barra do bar.

Considéraste un superheroe alternativo ou indie?

Indio.

Onde tes o teu refuxio secreto, no Polo Norte ou no Avante?

No Avante.

Di algo, o que ti queiras.

Que sigades as miñas aventuras e desventuras en KomunikandoTV, estamos a gravar o seguinte capítulo, e que vos siga gustando.

ENTREVISTA A MARÍA DO CEBREIRO

"Tiven un grupo que non era punk"

Esta entrevista realizouse o 22 de maio de 2011.

-Fuches votar?

Aínda non, tócame dentro dun cacho. Cando acabe vou.

-Vas votar en conciencia?

Penso que poucas veces foi tan difícil votar. Creo que vou votar a quen menos penso eu que traizoou as ideas da esquerda e as súas tácticas. Vou tentar facer iso.

-Pasando a cousas serias, levas zapatos hoxe?

Si e levo un pouco de tacón.

-Entón podo fiarme de ti.

Non sei se niso reside a fiabilidade das persoas, pero eu miro bastante para os zapatos da xente.

-Como dis nun verso que non confías nas persoas que levan os zapatos desatados.

Ah, xa non acordaba, en Pérfida Erín, non? Pero ao mesmo tempo, por desgraza, a xente na que desconfías tamén é a xente que che parece moi interesante, moitas veces. Así que, se levan os zapatos desatados, haberá que ver que fan con iso.

-Chámaste María do Cebreiro.

Si.

-Tes recibido propostas para ser muller anuncio do Xacobeo ou do Camiño de Santiago?

Non, afortunadamente ningunha. Ademais, moita xente pensa que é un pseudónimo, que é unha cousa que me estraña, porque nunca me poría un pseudónimo así, entón supoño que non o toman moi en serio. Así que, polo de agora, non, ningunha. Rexeitaríaa.

-E no concello de Pedrafita do Cebreiro x ates praza, rúa, ruela, algo?

Non ho! De feito teño que volver por aló, que cando era pequena ía moito. Porque a casa da miña nai está en Becerreá e aínda faciamos algunha excursión. Pero teño que volver por alí que hai anos que non vou. Ao contrario, vanme declarar persoa non grata.

-Por que?

Porque non vou nada, a pesar de ter nome, non vou nada por aló.

-Ademais de todo isto, tamén es doutora en literatura, segundo consta no teu CV. Cantas veces che preguntaron para que serve iso?

Pois a última vez preguntoumo unha alumna. Precisamente noutra entrevista que creo que ía saír nunha revista. Paréceme unha pregunta moi difícil de darlle unha boa resposta. Supoño que hai que responder a esa pregunta desde outras cordinadas. Un pouco á galega, á persoa que me preguntara iso, diríalle que me fixese outra pregunta. Ou lle faría outra pregunta. Non creo que nos leve moi lonxe.

-Das aulas sobre literatura.

Si, e máis concretamente sobre teoría da literatura, imagínate.

-E iso por que? Porque non podes vivir do conto?

Gustaríame vivir do conto? A todo o mundo lle gusta pensar que si, que sería máis fácil vivir do conto. Pero eu o certo é que son unha persoa bastante traballadora, creo que me gusta moito traballar. Non o digo como autoeloxio, dígoo como unha condición que teño, que me apaixona traballar, non sei que faría sen traballar. Isto vai quedar atroz, pero é así.

-Sobre todo neste país.

Si, desde logo.

-A túa faceta máis coñecida é a de poetisa. Hai un tempo unha revista de humor ironizaba sobre a poesía en Galicia, cun titular que era, máis ou menos, así: a UE multará a Galicia por exceder a cota de poetas por habitante. Pensas que hoxe en día calquera escribe poesía?

Si, é a frase esa que repite moito Outeiriño e que eu estou dacordo con ela, tamén lla teño oído a Daniel Salgado e a algunha xente máis, que non hai poetas, que hai poemas. O que nos importa son os poemas. Así que nese sentido non debería haber problema, porque penso que os poemas non lle fan mal a ninguén. Probablemente os poetas si, os poetas somos bastante pesados.

-Escribiches tamén un libro titulado O estadio no espello. Era a túa maneira de dicir que non che gusta o fútbol?

A ver, si, o certo é que non me gusta moito o fútbol. A verdade é que non pensaba moito no fútbol, pero agora penso un pouco máis, porque ao meu mozo lle gusta o fútbol, aos amigos do meu mozo tamén lles gusta o fútbol, mesmo a algunha amiga tamén. Entón teño que pensar máis no fútbol, pero creo que pasei trinta anos da miña vida sen pensar no fútbol.

-Que sorte. Dáche pena que o Dépor baixe a segunda?

Non.

-Un dos entrevistados para o blog, cando foi preguntado polo sinificado dun verso dentro dun poema da súa autoría, respondeu que lle buscase eu mesmo o significado. A cantos críticos asesinarías polas súas interpretacións de poemas teus?

Pois, debín ter bastante sorte, porque nunca me sentín moi irritada coa interpretación de poemas. Penso que me resultan máis irritantes as etiquetas, por exemplo esa de postmoderna, que escoitei algunha vez, ou poeta dos noventa, ou a poesía de mulleres dos noventa. Todo o que xeran esas etiquetas é bastante irritante. Entón iso irritoume máis, quizais o que botei máis en falta, foi unha lectura máis corpo a corpo cos poemas, pero penso que iso é xeral, que non me pasa só a min, senón que non se adoita facer unha crítica máis respetuosa tamén co sentido ou cos programas que teñen os libros de poemas, novelas ou o que sexa, senón que se fai unha crítica máis tendenciosa en xeral.

-Entón, tamén calquera fai crítica neste país?

Imaxino que se podería dicir así. Ao final o problema tampouco é dos críticos. O problema é que os críticos están inseridos en estruturas e mecanismos con automatismos. Ao final a crítica é o que todos queiramos que sexa a crítica, pero igual habería que reclamar iso, unha crítica máis atenta ao sentido do que un fai porque, aínda que esas críticas sexan malas, son boas polo simple feito de atender a esa proposta. Iso é o que, creo, poucas veces se fai. Penso que paradoxalmente, ha crítica hai pouca escoita. Como na vida, seguramente.

-Conta algunha desas críticas que che chamase moito a atención.

Parecerá a típica resposta para quedar ben, pero é certo. Intento non ter moi presente o que se ecribe sobre o que eu fago. Penso que é san manter unha certa, non desconfianza, senón mesmo unha distancia ou unha certa indiferenza, toda a que un poida. Son humana e pódenche amolar cousas, pero tamén como che pode amolar que un amigo che diga algo que non che guste. Desde logo debería amolarche menos ca iso, porque non son os teus amigos os críticos, fan o seu traballo. Creo que non lle hai que dar moita importancia.

-Seguindo con significados de versos, hai un que me chamou moito a atención. Que significa traballar para o leite?

“Traballan para o leite”, está nos Hemisferios. Non che importan os silencios?

-Forman parte ineludible deste blog.

Si, iso tamén me gustaba cando o miraba (silencio) Penso que os poemas poden crear como materiais de traballo, dalgunha maneira. Creo que nos poemas se dá un tipo de traballo lento, un tipo de traballo de longa duración. Un deposita ferramentas ou materiais que teñen a ver co sentir e co pensar, coas dúas cousas. Penso que nun bo poema ten que haber dúas cousas, sensación e intelixencia. Hai quen di que os bos poemas son intelixentes. Estou bastante dacordo con iso. Para min, tal e como eu o tendo, non son traballos inmediatos, son como pechar con chave unha ferramenta que outro pode desvelar ou descubrir e que está metida no poema. Iso é o que, quizais, quería dicir eu nese verso.

-Consultando a Biblioteca Virtual Galega, da Universidade da Coruña, aparece o poema teu Pérfida Erín, e debaixo do poema lese “non temos ningún comentario”.

Hahahah, iso pode ser bo.

-Ti cres que sería necesario a creación de xogos 3D como Angry Birds para que lesen poesía na rede?

(silencio)

A min non me asusta a falta de respostas ao que un fai, porque ademais tendemos que a resposta ten que ser inmediata, e penso que quen fai poesía ten que estar preparado para que a resposta chegue dunha maneira inesperada. E a min, chegáronme as suficientes respostas inesperadas, que se poderán contar cos dedos dunha man, pero a min me importaron. Entón o demáis, pois é literatura. Eu non lle pido á poesía público, non sei se a poesía ten que ter público. Sei que o cinema o ten, pero a poesía non estou segura que sexa público o que ten que ter.

-Tamén fuches coordinadora do libro A poesía é a grande milagre do mundo, que despois se editou en inglés para promocionar os novos valores da poesía galega.

En realidade era un encargo do Pen Clube de Galicia, e o que facía era antologar os poetas galegos do Pen Clube, co gallo do que fora a celebración do Día Mundial da Poesía no ano 2000. Foi un pouco un traballo por encargo nese sentido.

-Era unha maneira de enviar fóra o excedente poético galego?

Hahahaha. Pois non sei se podería ver así, non era tan perversa eu cando o fixen. Era moi noviña cando fixen eu iso.

-Hai un blog que se chama islakokotero.blogsome.com, coñécelo?

Creo que si, que sei de quen me falas. Traducen poemas ao castelán, están Ferrín, Outeiriño…

-Resulta que este blog criticaba a lista de autores e autoras de poesía ofrecida por El Cultural (rise). Recomendaba de maneira alternativa outra lista na que está a túa antoloxía persoal, Objetos perdidos, non cres que estas cousas te poden posicionar ideoloxicamente?

O que?

-O feito de critiquen unha lista que sae en El Cultural?

O que é desexable é que nos deixen ter o noso propio posicionamento. Que as nosas palabras falen a favor do noso propio posicionamento, e imaxino que logo a xente saca as súas propias conclusións sobre as miñas propias palabras. Pero das miñas propias palabras, sexan de poemas, sexan agora aquí ou na forma que sexan, ten que deducirse o meu posicionamento e iso a min non me molesta, paréceme ben, paréceme lóxico.

-Na inauguración da Biblioteca de Galicia, na Cidade da Cultura, o director xeral do Libro, Arquivos e Bibliotecas, dixo que a literatura galega está á cabeza das letras mundiais. Que pensas ti que se lle subiu á cabeza ese día a este home?

O máis inquietante do asunto é que pensa o mesmo que Gamoneda, entón a quen lle habería que preguntar é a quen lle fixo o discurso. Quero dicir que ao final, hai algo que se nos esquece fácilmente: que é que as palabras son como as críticas a Lars von Trier. As palabras teñen o seu contexto, entón as palabras non son nada sen o contexto. Se perdemos a capacidade de entender que algo é dito sempre nun marco comunicativo e que sen ese marco, ou non significa nada ou pode significar calquera cousa, entón penso que non entendemos nada. Entón sempre hai que pensar que as palabras están radicadas, situadas e posicionadas en corpos. Entón, dependendo de quen veñan as palabras, haberá que confiar nelas ou non e dependendo do marco que as ampara.

-Hai pouco un colega subiu ao seu Facebook unha foto cun verso teu: “Fai algo coa túa rabia”.

Pódesme dicir quen foi?

-Penso que se desvelará el mesmo.

Penso que podo imaxinar quen foi.

-Confésate. Ti querías montar un grupo punk.

Eu tiven un grupo que non era punk, era pop xuvenil, que se chamaba Tatequieto, que xunto co meu irmán Xacobe Antelo, que agora anda así pola vida, por aí e outro rapaz moi simpático, guitarrista, tiñamos un grupo. Tiñamos un tema que era un pouco profético, que se chamaba Xornada laboral, que comezaba: son as oito, estou levantada e non me apetece facer nada de nada. Toda esa paixón que che dixen que lle tiña ao traballo, pero que cando era cativa pois xa faciamos letras neste grupo sobre a escrabitude do traballo. Non deixa de ser unha anécdota chusca, pero a música sempre me tirou moito. E si que creo que como todas as persoas teño o meu recanto punk, aínda que non o pareza.

-Cando foi que che entraron coa frase: es estudante ou funcionaria?

Ese poema, é certo, fíxeno pensando nunha amiga miña. Un día pola mañá tomei algo con ela e me estivo contado toda a súa noite. Santiago é unha cidade na que as noites son moi interesantes. Eu perdín moitas, son unha persoa pouco nocturna. Pero creo que, como si me gusta escoitar aos amigos, polo menos vivo vicariamente as súas noites. E ese libro dos Hemisferios, ten bastante de biográfico nun punto, pero nese poema o que fago é traducir unha noite moi intensa que me contaron, ata o punto que sacou de min moitas cousas e sacou ese poema esa noite.

-Considéraste militante da túa lingua materna?

Eu creo que a noción de lingua materna está sobrevalorada. Iso é o primeiro que tería que dicir sobre iso, porque o relevante é a lingua que un escolle. Diría máis, as lenguas que un escolle. A min chámame moito a atención unha cousa. No Día das Letras Galegas dedicado a Lois Pereiro, todo o mundo entresacaba unha frase del na que dicía: “amo ardorosamente a miña lingua, realmente creo que esta é a lingua na que teño que escribir”, estouna parafraseando. Pero ninguén destacou que a Conversa ultramarina é bilíngüe, en galego e castelán. A min moléstanme cousas como esa. Non sei se contesto exactamente á túa pregunta, pero penso que dalgún xeito si. Penso que necesitamos máis honestidade para entender a realidade e para cambiala. Iso é o que penso.

-Estás indignada co teu partido?

Estou indignada coa miña clase.

-Por último dime algo, o que queiras.

Foi unha conversa moi agradable.

-Moitas grazas.

De nada.

ENTREVISTA A RAMIRO LEDO CORDEIRO (AFICIONADO)

"Non estou traumatizado"

Esta entrevista levaba unha semana e media no forno. O caso é que xa me tiñan avisado, por pasiva e por activa dos silencios do entrevistado. Era un risco que había que correr, unha outra maneira de ver a un personaxe como este.

A entrevista realizouse con esta banda sonora: Miedo, de Los Enemigos, Do the shake de Renegades e Skokiaan de Kermit Ruffins. Acompañaba de fondo, a Irredenta Orquesta Local da Pocha de Oblatas.

A próxima podes ser ti.


A primeira pregunta e....

Non me ensines as preguntas que chas estou vendo.

Ah, vale. A primeira pregunta é esta. Creo que ti es culé, nonsi?

EEEEEE....si, creo que si. Por que era meu pai do Barça, senón, non había outra alternativa.

Ser do Barça dáche máis resaca que ir ao Maycar?

Non. E ultimamente o Maycar tampouco ma dá.

Cando foi a última vez que estiveches nese sitio?

Onte.

E sábeo alguén?

Si.

Importante?

Home, importante...hai testemuñas. O que pasa é que non sei se se lembrarán.

Ti irías ao Camp Nou para gravar ao teu equipo?

Eeee...non.

Nin por interese, se cho pedisen?

Iría ver o partido, pero gravar non me apetece.

Entón non che gustaría que algún día, un bolseiro de xornalismo fixese un Cineclube Ramiro Ledo Cordeiro coas imaxes que sacases do Camp Nou?

Non por favor.

Logo de rematar o teu traballo de CCCV, iniciaches a súa distribución mediante o procedemento da manta no chan. Era a túa reivindicación "por un cinema pobre" ou perderas as chaves do piso ese día?

Non, era...era...a única maneira de poder sacar diñeiro da película.

Devolviches a manta?

Quedou no piso no que vivía daquela, porque era dese piso.

Cando me dixeron que tiñas unha entrada na Wikipedia, non puiden evitalo, e fun a el. Logo, cando puxen o teu nome, tiven esta resposta: Quizá quería decir Ramiro Leño. Volviches facer o truco do vaso por detrás da cabeza ou segues traumatizado porque Josele non che fixese caso?

Non entendo a relación. Non entendo a pregunta. Non entendo, entre Leño e Josele si.

Repítoche a pregunta. Volviches facer o truco do vaso por detrás da cabeza ou segues traumatizado porque Josele non che fixese caso?

Non estou traumatizado. Non estaba en estado como para traumatizarme daquela. Quero dicir que no estado no que estaba, era difícil traumatizarse.

Ti ten en conta que podía haber algúen gravando aquel momento.

Non ho!! A quen se lle ocorre estar nun bar gravando?

Pero calquera día pode aparecer algo en Youtube. Denunciarías a quen subise as imaxes?

Non ho! Non hai video posible e non denunciaría a ninguén. En tal caso, a min mesmo.

Seguindo co enlace da Wikipedia en galego, di que vives actualmente en Barcelona. Cantos quilos de chourizos de Castroverde e de queixo da tenda de Azibechería, tes comido desde que vives alí?

Non sei, tampouco tanto.

E algún consello para quen che queira levar queixo ou chourizos en avión?

Vale.

Dentro do teu cv está tamén a realización de videos para grupos galegos. Consideras que o audio visual en Galicia se menea el bullarengue?

Todo o que fixen é moi cutre.

Todo o que fixeches é moi cutre?

Si.

Pero eu pregúntoche se o audiovisual galego se menea el bullarengue.

(pausa reflexiva) Dáme igual.

Participas tamén en Blogs&Docs como autor de artigos e entrevistas. Lembro unha en inglés moi querida por ti a Harum Farocki. Sabes falar catalán polo menos na intimidade?

Na intimidade precisamente non.

Cumpres a lei antitabaco nos hospitais de Cataluña ou botas de menos os ambulatorios do Baixo Miño?

Nunca fun a un hospital en Cataluña, que eu recorde.

En Barcelona participaches no cineclub Magdalenes que logo pechou. Por que?

Que tiraron a...como se di?...que desaloxaron o local.

Durante os primeiros tempos o CC de Compostela foi acusado de dirección estalinista. Na túa época de presidente, a quen terías mandado ao gulag?

A min probablemente.

Coñezo a persoas que acusan ao CC de Compostela de machista e misóxino. Cantos tíos coñeces que se apuntaron ao CC para pillar cacho?

Probablemente todos.

Houbo unha época tamén na que tiveches tendencia a agocharte en urinarios de locais nocturnos. Era que te perseguía a fama ou falta de sono?

Era que non me daba de conta, non era consciente.

Pensas que Galicia es una mierda e que en fin serafín?

(sileeeenciooooo de varios segundos) Eh?

Pensas que Galicia es una mierda como o disco de Ata que escampe e que En fin Serafín?

Prruffff.

Se Kaurismäki fixese unha versión de Berberecho, quererías aparecer nela bailando Surfing Bird?

Por suposto. (con que calma o di)

Actuarías de balde nese filme?

Si, ben, claro que si.

Atreveríaste a desafiar a Kaurismäki en todas as frontes?

Non, débolle o máximo respeto.

No Proceso de Artaud usaches imaxes de O proceso de Xoana de Arco, de Dreyer. Non tes medo de que a SGAE faga un filme que se chame O proceso a Ramiro Ledo?

Non creo que pase iso.

Con quen sairías antes, con Pablo Llorca ou Pedro Almodóvar?

Non creo que estea ao meu alcance saír cun deses dous.

Agora explícame a túa receita de patacas cocidas con pementón e Ducados.

Os Ducados van á parte.

Estiveches un ano en París, como estudante Erasmus. Alí viches filmes no centro Pompidou. Á parte de aprender que en francés CV é o currículo e non a tarxeta de crédito, levaches algunha outra lección vital?

Que sempre che estarei moi agradecido por terme sacado da cama para entregar os papeis o día que tiña que irme.

Chamáronche algunha vez gafapasta de tenis gastados?

Nunca tiven gafas de pasta. Ai non, agora teño as gafas de sol, que son de pasta.

Recoñecerás que en roupa non gastas moito.

Pois non.

Algún parente che cedeu o seu armario ultimamente?

Levo reciclando a roupa de meu pai, desde que son pequeno case.

Tamén colaboras nas entrevistas do CC no programa da Radio Kalimera. Preparas as entrevistas a noite anterior ou dánche ganas de tomar unha copa?

Non, só fixen unha entrevista, non estaba preparada pero estaba a gusto porque estaban Pablo e Iván.

Esta noche tiritititiri?

Non, esta noite non.

Di algo.

Nada.

ENTREVISTA A EMMA E ISA

"Os mellores non varían constantemente"

O que ía ser un traballo monotemático converteuse nunha entrevista a dúas bandas. Aquí estás dúas das persoas que máis coñecen o comportamento do xénero humano (en concreto algúns especimens coñecidos deste blogger) en plena euforia de fin de semana e festas de "guardar".

Isa e Emma, Emma e Isa, contestaron a este cuestionario en plena tarefa laboral (atender aos parroquianos a golpe de martes pola noite)

Canto tempo leva aberto o Malas Pécoras?

Isa- Pois penso que, once ou doce anos.
Emma-Once, once.

Esta non era a verdadeira pregunta coa que quería comezar esta entrevista. A pregunta era esta: por que abriches o Malas Pécoras? Queres moito ao xénero humano?

Ah, non, foi todo culpa de Emma

Ai si?

Si, todo.

Por que?

Por que a idea foi dela, eu aquí son mera colaboradora. ahahahahahaha

E non che preguntaron logo, "qué hace una chica como tú de la Estrada, en un sitio como este"?

Si, iso despois. Esa é unha pregunta habitual.

O primeiro día que abristes e que vistes entrar ao primeiro cliente, pensastees "diosmío, o que me espera"?

Noooonnn!!! hihihi, porque eran todos coñecidos, papás, nais, irmáns, primos....porque abrimos un domingo e convidamos a todos os coñecidos, os máis íntimos hahahahahaha

Quen deseñou o rótulo da entrada?

Isa- Un rapaz de Vigo. Como se chamaba o rapaz de Vigo que deseñou o rótulo?
Emma- Abel.
Isa- Era un aerógrafo que veu un día ver o local e contámoslle o que tiñamos pensado facer aquí. E foi ao que se lle ocorreu esa idea.

E a persoa que se deixou retratar para o rótulo existe?

Isa- El inspirouse en Marlene Dietrich, en teoría.
Emma- Vira unha foto de Marlene Dietrich nunha revista e levouna para facelo.
Isa- Era unha foto, pero tal cal a reproduciu.

Por que lle chamastes Malas Pécoras, fostes "chicas malas" ou queriades espantar a alguén?

Isa- Non, iso foi unha confusión.

Mimá.

Isa- Si, unha confusión. Foi en Madrid, que estabamos dando un paseo, e había un local con luces de neón, pero había algunha que estaba fundida. Pero isto anos antes de pensar, imaxinar que iamos montar un bar. E o primeiro que limos foi "pécora", que logo ao final era "pecera".
Emma-Si, así vimos nese garito.
Isa- E logo, anos despois non sei porque nos lembramos do nome. E o de "malas" por personalizalo.
Emma-É certo, pensamos "se algún día montamos un garito, chamarémoslle Malas Pécoras".

Atopei varios enlaces na rede sobre o Malas Pécoras, en concreto en Facebook hai un no que comparto gusto polo local cun amigo. A maioría dos comentarios sobre o Malas inciden na simpatía e amabilidade das camareiras. Pensades que a xente non se deu de conta que Santi ten barba debaixo das rastas?

Isa- É que disimula moi ben.
Emma- Si, disimula moi ben.
Isa- É o mago do disimule.
Emma- Mentres non faga unha cola.

Outro dos comentarios que atopei, foi: mil detallitos con los que perder el tiempo. Un deses detallitos eran as pin ups que tedes recortadas nas mesas. Roubásteslles revistas aos vosos irmáns para recortalas?

Isa- De quen era esa revista?
Emma- Dun almanaque, corteinas dun almanaque especial de pin ups.
Isa- Creo que non era dunha revista.
Emma- Non, era dun almanaque.

E as pezas que lle faltan ao barco de Playmobil, onde van?

Emma- O meu irmán, xogando.
Isa- Hai un rapaz que se ofreceu amablemente para restauralo.
Emma- Que conste que dentro aínda ten cousas, o cofe co tesouro e máis cousas.
Isa- Pero o rapaz este, ofreceuse un día a altas horas, entón dicíalle eu: vente a primeira hora e falamos, pero a esa hora nunca chegou a vir.

Hai tempo que a música soa baixa. Botabades de menos as parvadas que di a xente cando está bébeda?

Isa- Traballando non te enteras.
Emma.- Non, non te enteras.
Isa- Non te enteras do que di ou non di a xente, pero en fin, algunha cousa sempre hai, depende da hora.
Emma- Hai que subir a música.

Tamén tedes música en directo. Que días da semana?

Xoves.

Parécevos un bo día para música en directo?

Isa- Si.
Emma- Si.
Isa- Home temos a Ricardo os luns.

Os luns? E parécevos un bo día para poñer música en directo?

Isa-Si, claro
Emma- É o mellor día.

Xa non se pode fumar nos locais. Vedes que a xente beba máis, ou está a xente máis nerviosa?

Emma- É un pesadelo para un fumador.
Isa- Eu vino os primeiros días, que a xente estaba así como pendente: que fago para fumar, necesito fumar, saio fóra, cambio de sitio. Pero logo, todos se foron afacendo, non noto cambios especiais na xente que vén por aquí.
Emma- Máis resfriados, hainos que están sempre fatal.

Os taboleiros de xadrez son para desestresar á xente?

Isa- Si, hahahah
Emma- Senón, imaxina que farían.
Isa- Os mellores están aquí.

Entón por que vexo sempre as mesmas caras?

Isa-Porque os mellores non varían constantemente.
Emma- Teñen unha liga.
Isa- É difícil chegar aí.

Que faces con todos os cartazes que vos pegan na porta e na máquina de tabaco?

Isa- Van para a papeleira, algún pídencho de recordo, dalgún concerto ou cousa así, pero a maioría vai para o papel.

Hai algún ao que lle teñades cariño?

Emma- Algún gardei. Dun concerto ao mellor.
Isa- Si, algún especial.
Emma- Da festa hortera, dos primeiros.
Isa- Tiñan carteis chulos. Teño algún aquí no bar, creo.
Emma- De King Putreak penso que teño algún gravado.

Existe algún grupo de persoas que saian do común dentro da vosa clientela?

Emma- Ui
Isa- Todos son especiais.
Emma- Si, si, todos.

Non hai grupito especial por aí?

Emma- Hhahahahah, hai un moi especial si, moi especial.

Por que?

Emma- Por todos eles.
Isa- Polo variopintos, variados..
Emma- É que iso pode ser, colle moita xente.
Isa- Polo diferentes que son cada un e o ben que se levan.

Vanme matar.

Isa- Normal.

Por último dicide algo, o que queirades.

Isa- Pasácheste.
Emma- Acabas de pasarte.

ENTREVISTA A XCARLOS (deseñador gráfico)

"A cabicha no cu"

De pequeno querías ser rapeiro?

Non, pero....por que o preguntas?

Pregúntocho porque como te chamas XCarlos...

Chámome no DNI José Carlos, pero normalmente asino XCarlos, co X abreviado, simplemente.

Para estar en tantas estar en tantas iniciativas como deseñador, aínda tes en branco o teu perfil do Google. É unha reivindicación do minimalismo?

O perfil do Google?

Si, en Google daslle a un comando e aparece "Mi perfil".

Pero é que non o emprego, pero si teño un debuxo no Google, de todas maneiras non me interesa moito.

Por que tes unha fixación do negro sobre branco e nada máis?

Pois porque case todo o que fago, nos proxectos que eu fago, faise en fotocopia, e en fotocopia, ademais de seren as máis baratas, as cores branco e negro, son as cores máis doadas de reproducir.

Nunca che dixeron que para ser unha persoa tan animada fas uns deseños moi sosos?

Non, heheheh, o certo é que non, imaxino que se trata diso.

Cando dixeches na túa casa cal era o teu traballo, preguntáronche se realmente iso che daba cartos?

Non, porque o certo é que conseguín axiña traballo no deseño gráfico. O unico que me preguntaban se non ía saír na televisión así, porque estudei xornalismo, pero o demais non lles deu problema.

Tes traumas da infancia?

Non, así claros non, non me pasou nada tráxico.

Entón por que debuxas personaxes tan feas?

Porque son eu guapo xa.

Gustaríache ser un personaxe de "Arros cubat"?

Ben, imaxino que si. Ou non, Arros cubat é unha serie de deseñadores, entón sítome identificado con cousas e chistes que fan. Queres que che diga cal deles?

Vale, dimo.

En calquera caso, Xavi non podería ser, é un "hetero-gañán", e estaría entre o deseñador mariquita e o outro deseñador austero.

Buscando o teu nome na rede, o teu nome aparece en varios links, estás a favor do pluriemprego?

E que eu non estou pluriempregado. Teño un traballo polo que me pagan, e logo fago cousas para proxectos nos que estou implciado, e que non cobro, desde hai tempo deixei de cobrar por nada que non sexa o meu traballo. O resto son proxectos nos que esou implicado, non son traballos en sentido extricto. Aínda que si supón algún tipo de capital, pero non pautado laboralmente.

Algunha vez che chamaron "rojo de mierda"?

hahahaha Unha vez chamáronme "rojito de mierda".

Deus bendito, explícame iso.

Pero ti sábelo.

Non, non.

Pois unha vez no Avante, baixaron uns quinquis, ben uns rapados. Estabamos como tres ou catro na parte de abaixo e eles comezaron a tirar cadeiras e tallos, chamáronme a min "rojito de mierda", pero nese momento chegou Carlitos e espantounos, sen tocarlles un pelo, por su posto. Entraron e fuxiron.

Non coñecía esa historia.

Entón porque mo preguntabas?

Pregunto. A ver, tiveches que ir ao hospital despois dalgún dos teus streapteases (estritis)?

eeeeeeeeeeee...de estritis, despois do estritis non.

E fixéronche limpar o chan algunha vez despois dun dos teus espidos integrais?

Xa o limpo eu co meu corpo. Normalmente son eu quen se ten que duchar despois e atopo cabichas no cu e cousas dese tipo.

Véndote a ti mesmo espido, cal é a túa mellor cualidade?

hahahahahahah....realmente nunca me vexo espido. Refíreste cando fago estritis en festas?

Non, cando te ves, simplemente.

Ah, en calquera momento? Pois, no sé, la polla imagino como todo el mundo.

Depilaraste algún día?

Non teño intención, afeito a cara iso si.

Tony Lomba ou Elio Dosantos?

Tony Lomba.

Por que?

Porque se apelida coma min, porque é o máis macarre.

Poden os poetas vivir sen os deseñadores?

Creo que si, de feito viven, outra cousa é que nos levemos ben e se son bo complemento, pero hai moitos poetas que teñen libros que non están deseñados e non hai problema.

Galliano é unha fashion-victim?

HAHAHAHAHAHAHAHA. Primeiro entendín que me preguntabas por Eduardo Galeano.

Non, Galliano.

Xa, xa che entendín Galliano. Non, somos nós máis víctimas del. Non, non é unha fashion.victim.
É un capullo.

Enviaches o teu CV a Dior?

Aínda non, fareino en breve. De todas maneiras, eu son deseñador gráfico, non de moda.

Despois de deseñar o cartaz para o ciclo Black Panthers do Cineclube de Compostela, fixeches o salto do tigre?

Non sei se te fixaches, pero vivimos nunha bufarda e resulta tecnicamente imposible facelo desde a miña cama sen saír ao tellado. Falod esde a experiencia.

Por que non estás ti deseñando a carátula de "O divino ferrete" primeiro filme porno galego?

Porque non mo pediron. De todas maneiras penso que non o faría, porque non creo que sexa un filme porno realmente, paréceme un proxecto ambiguo.

Dime algo, o que queiras.

Estes silencios van quedar gravados e valos reproducir con puntos suspensivos e comentarios, pero non teño nada que dicir. Queres unha cervexa?

Si, moitas grazas.

ENTREVISTA A IVÁN CUEVAS

"OH, QUE SOSO SOY"

Considéraste un friki?

Eu? Non.

Non?

Non. hehehehehe

Pregúntocho porque hai uns anos, recitabas as palabras que a Virxe de Lourdes dixera en occitano á nena Bernadette.

Iso foi culpa dun profesor de linguas románicas minorizadas que nos dixo iso basicamente en gascón: "Io son ero Inmaculada Concepçio" (máis ou menos)

Vale, pero sinceramente, usáches esta historia de recitar en occitano para liarte con alguén?

Non, nunca coñecín a Bernadette.

Entón usabas esta historia para espantar as que non che gustaban.

Tampouco.

Ademais da de Lourdes, sabes algo en asturiano que teña dito a Virxe de Covadonga?

Non, a Virxe de Covadonga cando apareceu penso que aínda se falaba latín por alí ou algo parecido.

Cantaches algunha vez o Asturias patria querida estando piripi?

Siii, na versión oficial e na versión da revolución do 34, Asturias tierra bravía.

Aínda segues a dicir que non es un friki?

Ostia, daquela hai moita xente que é friki se se mide por cantar o Asturias patria querida estando borracho (rise mentres fala)

Por que che gusta tanto dicir a palabra piripi?

Queeee?

Piripi.

Ah, piripi, pois porque explica moi ben o paso previo á borracheira, cando aínda non é tal, e á parte, porque é bonito usar palabras que se usaban hai vinte anos ou trinta.

Ai meu deus, en fin. En Cácabos d´adoquín, na súa presentación dise que naciches no Xixón dos anos oitenta durante o seu desmantelamento económico e industrial. Durante as loitas obreiras daquela, supoño que os traballadores tirarían adoquíns, que se fixo con eles, ampliar a praia de Xixón?

Realmente en Xixón, praticamente non hai rúas con adoquíns.

Entón por que lle chamas Cácabos d´adoquín?

Porque o adoquín é bonito. Ten unha definicón Haro Tecglen sobre o adoquín no seu diccionario de política, onde explicaba o valioso que fora o adoquín para a política e agora se facía o mesmo con valados ou cabinas telefónicas, pero que o resultado era menos poético. O adoquín é bonito. Realmente, nas loitas do naval, o que se tiraban eran cascallos, pedras, madeiras e sobre todo voladores, foguetes.

Hoxe en día de que vive Xixón, de Nacho Vegas ou do Euroyeyé?

Probablemente das prexubilacións aínda a día de hoxe. Hai as prexubilacións dos do naval e as prexubilacións dos mineiros que foron vivir a Xixón. Non sei os datos de Xixón, pero en Asturies, entre mozos desempregados e mozos que non buscaban traballo, había como un 60% da poboación moza.

Explícame este verso do teu libro: "nunca llovió n´añu bisiesto"

Explícamo ti. Carles Riva di que a poesía non se explica. Pero á parte diso, eu penso que máis que pensar que a poesía non se explica, a poesía é un constructo que se fai entre o lector e o autor. Se o lector non ten unha explicación para ese verso, ese verso é fallido.

Insisto, es un friki.

Non, e á parte, díxolle a pota ao caldeiro.

Estou perdendo facultades. Escrebes en asturiano, entón por que a algunhas amigas túas de Asturias lles tes falado en castelán?

Amigas miñas de Asturias? Si, pode ser. Porque a situación sociolingüística de Asturies non é a de Galiza, e mesmo en Galiza hai moitísima xente que fai o propio. Non creo que sexa fácil explicar ese tipo de procesos e non me preocupo moito deles.

Consideras o asturiano (a lingua) como sexi?

Non sei, depende. Nunca liguei en asturiano, de todas maneiras moitas veces escoitei que en galego non se ligaba, e non creo que haxa maior problema.

Ti non tiveches problemas, ou?

Si, pero non pola lingua.

Na web 123people.es, aparece o seguinte: Ivan Cuevas - Email, dirección, número de teléfono, ¡todo!, e despois. La prostitución en la prensa gallega a examen. ´É unha maneira túa de anunciarte?

Deberías fiarte de webs mellores que esa. É un traballo, basicamente. É unha análise do tratamento da prostitución na prensa galega. Non ten máis ca iso.

Participas das redes sociais?

Non.

En ningunha?

Depende do que entendas por redes sociais, pero penso que non. Nas redes sociais reais si, nas virtuais non.

É que hai un Iván Cuevas en Facebook. Es ti?

Non, pero hai 17 que se chaman coma ti que tes de amigos.

Cantos idiomas falas?

Ben?

A ver, cantos idiomas falas?

Pois para defenderme, un, dous, tres, catro, cinco, seis, sete...sete.

Sete idiomas?

Si, oito se contas galego-portugués por separado.

Dáche tempo a atendelos a todos?

Non, por iso dicía se preguntabas se os falaba ben.

Los Berrones ou Nosoträsh?

Los Berrones claramente

E Nosoträsh?

Son horteras. A min gustábanme Undershakers.

Es membro fundador do Cineclube.

Iso din.

Si?

Siiii.

Seguro?

Si.

Por que hai tempo mesmo dubidabas da túa presenza nos papeis da fundación.

Nooon, en absoluto, eu estou nos papeis da fundación, dubido da miña existencia no rexistro de cargos actuais.

Tes traducidos moitos subtítulos do inglés ao galego e do francés.

Moitos non, algún.

É dicir, podemos dicir que tes un bo dominio de varias linguas como dixemos antes.

Ben, deféndome.

Entón, por que te trabas tanto cando falas?

Por que ás veces, custa atopar as palabras precisas. Á parte, quizais é mellor trabarse un pouco e falar máis lento, que non falar máis rápido e dicir tonterías.

Do ron con cola ao licor café, do licor café ao vermúz, do vermúz a Iniciativa Internacionalista. Despois de Iniciativa Internacionalista, cal será a túa nova afección?

Vexo que o teu servizo de intelixencia funciona mal. Nunca abandonei o ron con cola, e nunca dei un apoio público máis que á legalización de Iniciativa Internacionalista.

Ergues o puño dereito cando soa a internacional, por que? Por si las moscas?

Por que o puño que se ergue coa Internacional é para bater. E eu son destro.

Falo por iso ou é un sinal de cómo van os tempos para a esquerda?

Non, fágoo por iso e porque nunca entendín o feito de que hai que erguer o puño esquerdo, precisamente érguese un puño para bater.

Por último, dime algo, o que tu queiras.

Algo, o que tu queiras.