"Isto está sendo capcioso"
Amigos e amigas, o mundo do bloggeo está caendo en picado. Tanto é así que se hai cousa de catro anos comezabamos con artistas que se atreveron con ataques directos á clase política máis "casposa" do panorama local e estatal, agora as entrevistas xa están pasando a rematar con "esperaba que me meteras máis caña". Por tanto, este blog está indo ao carallo 29.
Pero en fin, nun esforzo por manter o pulso coa actualidade máis endogámica do panorama que vai desde o CGAC a Castrón D´Ouro, pasando claro está, polos bares de turno, aquí temos unha entrevista a Iván G. Ambruñeiras. O home que miraba sempre para arriba. Este e outros misterios serán tratados nesta entrevista.
Despois de catro anos de existencia deste blog, cal foi o motivo que te empurrou a deixarte entrevistar?
Non sei. A insistencia, supoño.
Non insistín moito!
Home, bastante.
Ponme un exemplo de como che insistín.
Home, pedíndomo moitas veces ata que desta volta collíchesme de graza.
Collinte de graza, pero de seguro que non tivo nada a ver o feito de aguilloárente, impulsárente ou ameazárente o noso común círculo de amizades?
Non, o certo é que non, pero tanto me ten.
Chapaev non che insistíu?
Non, non moito, total para o caso que lle fago.
Chega a pregunta do millón, a que levo anos querendo formularche: por que miras para arriba cando te fas o interesante?
É un tic. Certamente teño moitas fotos con ese movemento de ollos, sobre todo túas (o autor nega calquera tipo de intención detrás da autoría das fotos). Provocas en min esa sensación.
Eu provoco esa sensación en ti?! Cáusoche indiferenza?! Tío, estame doendo...
Non, non é indiferenza, é unha sensación que non sei explicar.
(amigos e amigas, o entrevistador está sentindo que ás veces é mellor non sentir nada)
É certo que un día en plenas aulas berrácheslle a un profesor: "a ver home, dános clase!"?
Non iso é un mito. Unha historia mitificada por Chapaev. Simplemente foi un día que estabamos para comezar as aulas, e o profesor achegouse dúas veces para falar dun traballo académico que tiñamos que facer, eu debín dicir algo, non o lembro, pero ninguén lle deu máis importancia.
Polo que eu sei nas túas orixes proletarias o teu pai era cociñeiro, por que non che deu por aí?
Porque o meu pai non quere que se lle acheguen á cociña e non transmite as cousas. Non sei cal é a razón.
Sabemos da túa faceta de crítico e investigador cinematográfico, pero dime a verdade, iso pode ser calquera non?
Home claro, só tes que coller e poñerte a escribir sobre filmes, non ten moito misterio. O mellor é que che paguen, pero iso xa é máis complicado.
Pagáronche por escribir crónicas?
Si, na Universidade e algún texto noutras ocasións.
Algunha vez rexeitaron algún texto teu?
Non, pero ás veces son eu o que tarda en entregalos.
Nalgunhas conflagracións entre cineclubeiros cada mércores como é que ti es o que case sempre sae indemne?
Pregúntalle aos demais, non sei. Supoño que porque non chego a discutir a niveis exasperantes.
Quen é o máis exasperante?
Négome a responder a esa pregunta.
Mide máis dun mentro oitenta?
Non o sei.
E menos dun metro setenta?
Non o sei. Non insistas. Isto está sendo capcioso.
Moitas voces din que tes aires de superioridade. sénteste así?
Non sei, se tal que mo digan. Tampouco son ninguén para xulgar a imaxe que teñen de min desde fóra. Ás veces é mellor non saber o que pensan de ti.
O outro día estivo un señor que se chamaba Luis E. Parés que falou no Cineclube sobre anécdotas con Arrabal, Sánchez Dragó, etc. Tiñas envexa?
Non, que o Arrabal se me poña tolo nun momento determinado, non teño envexa, poríame nervioso.
E cear na casa dun padrastro famoso?
Creo que tampouco.
Cal foi o momento máis angustioso que viviches no CC?
Buf, pois vouno ter que pensar. Non lembro momento así, pero porque as cousas non saen ben si me pon nervioso, pero nada máis.
Ves o CC moi esgotado e con gañas de que a xente quere marchar?
Home, todos levamos moito tempo nisto, ao mellor hai un certo cansanzo, pero eu non teño gañas de marchar.
Estase a pensar nas olimpiadas?
Non levo negociacións, pero este ano iríamos nós, estaleiro e creo que o novas.
Mira, estades adestrando algo?
Eu vou ao basket, cando podo, pero adestrar...
Para a festa do CC tes pensado facer algún número especial?
Non teño pensado nada. Non sei, recibirei ofertas.
Imaxina que estás co teu director fetiche nun cuarto dun hotel, o director entra no baño e comeza a cantar "tralalalala". Antes de liscar, ti que pensarías?
Son incapaz de poñerme nesa situación, pero sería interesante.
Di algo, o que queiras.
Grazas pola entrevistas, non foi tan mal. Eu quería ter isto preparado da casa porque non me sae nada.
Vide ao CC, hai boas pelis e somos encantadores.
