"Puxen un anuncio para que me regalasen un gato e atopei traballo"
Non sei que pregunta facerche para comezar. Cóntame que che pasou pola cabeza cando te avisei desta entrevista.
Medo. Todo o mundo me dicía: "Vas facer unha entrevista para ese blog, xa verás, xa verás" e ao final ninguén me dicía nada. Sobre todo:" xa verás que preguntas"
Pero ti non liches entrevistas deste blog?
Si, si que lin.
E paréceche para tanto?
Non, pero había moita subxectividade.
Pois a verdade eu quería facerche preguntas serias pero ao final pasei de todo. Por que tes unha gata? porque é a moda entre o círculo de colegas?
Non. Dos colegas só dous teñen gato. Eu sempre quixen ter mascota pero miña nai díxome: o gato ou eu. E como quen me daba de comer era ela, pois non tiven gato daquela.
Tamén podías comer o gato?
Non como carne. Logo tiven hamster, porque o mozo co que vivía daquela era alérxico ao pelo.
Pero a ver, os hamster tamén teñen pelo.
Xa, pero están sempre metidos na súa roda dentro da gaiola. O primeiro hamster que tiven foi agasallo del.
E que cho deu, co nariz tapado?
Pois non. Despois tiven un traballo a media xornada, parecíame cruel ter un can. Así que collín un gato, porque precisaba dun animal independiente e que me dese cariño ao mesmo tempo. Tiven un gato que se chamaba Baco, pero todo o mundo lle chamaba Paco. Con outro mozo, pois mercamos un piso e dixo: gato non.
Pero hamster si.
Non, o hamster xa non había, porque unha vez deixei unha fiestra aberta e escapara toda a camada que tiña. Non os atopei. Ao final decidín agora que era o momento de ter un gato ata o final dos días de alguén. Unha vez puxen un anuncio para atopar un gato pero ao final atopei traballo para dar clase. E ao final atopei a que teño agora, Circe.
Baco, Circe, nomes moi clásicos.
Gústanme eses nomes clásicos, aínda que tiven un hamster que se chamaba pampero.
Anda, coma un ron.
Foi casualidade, sen pensar no ron, ehem. Xa somos inseparables, e cando me fun para fóra a Comillas, dixen que a gata e eu iamos nun pack, pero non houbo problema.
Por que Comillas? Sempre che gustou estar á parte?
Aquí deberías poñer un dedobre de tambor en plan comedia. A cousa foi que botei para bolsas aquí e alá logo de acabar a carreira e mestrado. E unha bolsa que me pasou un colega, boteina e foi a que me deron. Ademais, era con aloxamento.
Sacaches un libro de poesía. Por que?
Por que non? Levo moitos anos escribindo. Antes escribía en castelán ata que me decatei de que pensaba en galego. Logo empeceia escribir en galego, traducín cousas e agora cada vez que me sento a escribir fágoo en galego.
Vas escribir algunha novela en plan "As memorias dunha neo falante"?
Quen querería ler unha novela sobre min? Teño microrrelatos, tres deles escribinos cando me fun para Nova Iorque. Todos saben que teño medo a voar. Así, mentres ía no avión, escribín tres microrrelatos sobre desastres aéreos. Ademais, sempre me sento do lado da xanela.
Tes medo e sentas ao pé da xanela?
Si, porque teño medo de verdade. Pero non deixo que me condicione a vida, así pois, se teño que voar fágoo pero non deixo que me condicione. Dixéronme que me emborrachase, pero non, eu fato terapia de choque.
Emborracharte? Quen te vería como Melendi.
Choro en silencio, mirando pola xanela, pero non se decatan.
Resulta que haberá xente que lea o teu libro e diga, mmm poesía erótica, claro é muller. Que lles dirías?
Que esperen a última páxina.
Contas que algún día reúnan a túa obra e te estudien nos institutos?
Hoohohoho. Si, sempre que penso iso soa a alarma do espertador. Non fixen isto con intención narcisista.
Só por poñer o de "camarada" vai haber tertulianos que te poñan a feder.
Din que toda publicidade é boda aínda que sexa mala.
Iso dicía Lola Flores.
Mita, tamén cito a Lola Flores.
Tes de compañeiro de piso a un dos integrantes de Ataque Escampe. Tes pensado cantar nalgún dos seus discos?
Eu, por que? Non sei. É gracioso vivir cun pequeno grande home como é Samuel, e tamén vivo cun terrorista, como xa sabe todo o mundo. Para min son os meus compañeiros, vémonos en pixama, cando espertamos e todo iso xa perde o glamour.
Prendestes a cheminea que tedes no salón?
Si e foi un episodio que puido ser nefasto. Un día tentamos prendela e o resultado foi a casa chea de fume e a xanelas do salón e cociña abertas e unha corrente do carallo. Pero é moi chic o da cheminea.
Dime o que queiras.
Supoño que sería de recibo dicir: mercade o meu libro pero tamén lede poesía, lede en galego e quen queira que me dea unha oportunidade.
